Gisteravond hebben we wederom enorm genoten van de culinaire kunsten van ons hotel. In een gemutliche atmosfeer toverde de bediening de mooiste gerechten op tafel.
Candlelight Dinner (ik hoor Herman van Veen: “Jij, ….”)
Hausbrandt
En natuurlijk mocht ook ons traditionele afzakkertje niet ontbreken:
Dat het ontbijt van een gelijkwaardige kwaliteit was, zal niemand verbazen. Wat wel onze verbazing wekte waren de vriendjes die onze motoren gedurende de nacht gemaakt hadden. In een ontwakend zonnetje stonden ze als trouwe Jolly Jumpers mooi opgelijnd te wachten op hun baasjes.
Let op het eerste zadel!Door de “test-simulatie” van PSL, in combinatie met de welige darmflora van ondergetekende, vertrokken we pas tegen 10 uur. Maar niet voor we afscheid hadden genomen van de gastheer en -vrouw. We hebben er weer een goed adresje bij, en zullen zeker hier vaker vertoeven.
Het Sauerland opende in al zijn pracht en hoewel het misschien al eerder geschreven is, bleef ik me afvragen hoe het toch komt dat we hier niet veel vaker rijden. Op deze zondag waren veel motoren onderweg en regelmatig passeerden we een Biker Treff, waar een kopje koffie voldoende was om sterke (motor-)verhalen te laten opborrelen. Ook ik mijmerde voorzichtig over een onvoorziene, maar zeker niet ongewilde verlenging van ons verblijf in dit prachtige stukje Duitsland. Geluk was er nog net voldoende realiteitszin om hier niet te lang bij stil te staan en onze weg te vervolgen.
Aan het gezicht van mijn reisgenoot zag ik bij elk verkeerslicht dat hij dezelfde mening was toegedaan. We reden verder, met de treurige gedachte dat er weldra een eind zou komen aan dit genieten. Nog net voor we de Autobahn bereikten, werden de maagjes gevuld. En hoewel goedbedoeld was het in schril contrast met de afgelopen dagen.
Inbiss BusNiet veel later draaiden we de Autobahn op. We zoeften vrolijk verder en ik was al mijn aankomsttijd thuis aan het berekenen toen we plotseling te maken kregen met een “Vollsperrung”. Nog steeds gekleed op de 10 graden van vanmorgen stond ik opeens puffend in een file, vlak voor Düsseldorf. Nu ben ik nooit een liefhebber geweest van hoge temperatuur maar tussen alle auto’s werd het mij teveel. Bij de eerste verkeerslichten dook ik een trottoir op en onder de schaduw van enkele bomen werd gewisseld naar mijn zomerpak. PSL had ondertussen een plan van aanpak gemaakt en ondanks enkele onvoorziene ontwikkelingen vonden we de 46, die ons terug naar Nieuwstadt bracht.
Het waren drie heerlijke dagen, waarin we genoten hebben van het Sauerland. Tot snel, ik weet het zeker!
