Na een leuke avond en heerlijke nacht werden we wakker in een grauwe omgeving. Het goede weer van gisteren was verdwenen, en ook “ons” dal was ten prooi gevallen aan de mist en nevel. Er zat niets anders op dan rustig ontbijten en bepakken van de motoren, in de hoop dat de mist langzaam zou optrekken. Vandaar dat we pas om half 10 wegreden bij Hotel Astoria, richting Grimsel- en Süstenpas. Deze laatste staat bekend als een van de mooiste van Zwitserland (volgens Motoplus) maar helaas was er niet veel van te zien.
We vervolgden onze weg naar de laatste grote pas van onze Ronde van Zwitserland, de Klausenpas. Deze ligt een beetje “uit de richting” maar met ons doel van vandaag (Schwarzwald) was deze prima te combineren. Helaas was ook deze pas in nevel en bewolking gehuld en daarnaast bleek het wegdek niet van de kwaliteit te zijn als we de rest van onze reis gewend waren.
Tijdens onze lunchstop werd de route nog enigzins aangepast, om met iets meer autobaan (we hadden immers beide een vignet aangeschaft) sneller uit de drukke en laaggelegen streken van Zwitserland te geraken. En op enkele werkzaamheden na, lukte dat aardig.
Toen we de grens met Duitsland waren gepasseerd kreeg ik toch een gevoel van “thuiskomen” over me heen. Al was het slechts Schwarzwald en honderden kilometers van het echte thuis. De wegen waren uitstekend en er zaten heerlijke stuurweggetjes tussen. Het beoogde hotel (Zum Schwanen, Berau) was gesloten, zoals we gisteren hadden gelezen op internet en dus werd het fotomomentje bij de Rothaus Brouwerij gebruikt om online een hotel te zoeken. In eerste instantie wilde het niet zo lukken, tot we op Booking.com een groot en luxe hotel vonden dat dankzij allerhande kortingen tot een acceptabel prijs kwam.
Met een kamerupgrade, viergangenmenu en nachtelijke zwempartij werd de dag in stijl afgesloten.
