Tour de Suisse
Zoals de laatste jaren wel vaker gebruikelijk is, beperken we ons niet tot één tripje per jaar. Dat is dit jaar niet anders. Morgen vertrekken we voor 8 dagen naar Zwitserland. We is in dit geval PSL en ondergetekende. Tientallen bergpassen staan op ons lijstje waaronder Fluela-, Albula-, Majola-, Splügen-, San Bernadino-, Grand St Bernard, Grimsel-, Furka-, Nufenen-, Tremola-, Süsten-,en Klausenpas.
Wat wel geheel ongebruikelijk is, is het feit dat er slechts een hotel is geboekt voor de eerste nacht. Alle andere dagen bezien we per dag hoelang we willen rijden, en waar we op zoek gaan naar een slaapplek.
Tour de Suisse, dag 1
Goedeavond/-morgen, het eerste verslag van onze tweede motortrip van dit jaar.
Laat ik ons – voor diegenen die hier nieuw zijn – eerst even voorstellen: het reisgezelschap bestaat deze keer uit twee Peters. Om te beginnen Mr. Steskens op z’n inmiddels vertrouwde Deutsche Gründlichkeit uit Beieren (een R1250 GSA), aka PST.
Zijn ”Sancho Panza” voor de komende 8 dagen is Heer Sleuters (aka PSL) op z’n gegarandeerde Japanse trots (een zwarte CRF1100 Africa Twin Adventure Sports)
Vanochtend vertrokken we even na 9.15u voor een rit van plm 567 km die ons naar het zuid duitse Ulm zou brengen.
De eerst dik 3 uur (400km) over de Deutsche Autobahn, met een tank- en effe later een lunchstop.
Daarna nog een kleine 3 uur secundair over de laatste 150km (nou ja, dat bleek uiteindelijk wel een half uurtje sneller te kunnen 😉).
Zonder verder veel bijzonderheden arriveerden we rond half 5 in Ulm. Na een douche en een paar Ulmer Gold Ochsen, hebben we lekker gegeten en na een lekker afzakkertje lagen we bijtijds op bed.
Morgen een 4-landentournee (is weer es wat anders dan een Vierschanzentournier) die ons via Oostenrijk en Zwitserland naar Italië zal brengen.
A demain 😊
Tour de Suisse, dag 2
De dag begon vroeg in Ulm. Al voor zevenen waren we wakker. En na een prima ontbijt en de gebruikelijke rituelen (fax, bijlage, addendum) reden we de Ulmse ochtendspits in. Deze was gelukkig van korte duur en er volgde 2 uurtjes autobaan. Genoeg om ons langs Memmingen, richting Lindau en uiteindelijk Bregenz te brengen. De grensovergangen volgde elkaar in rap tempo op, en na een stoere blik van een Zwitser reden we het land van onze Tour binnen.
Oppassen dus op het rechter handje want de boetes zijn hier aanmerkelijk hoger. Het weer was heerlijk (tussen 19 en 29 graden heb ik voorbij zien komen) en de wegen prima. De passen lijken lager en minder uitdagend, maar dat komt vooral omdat je al start vanaf een dal dat al hooggelegen is. De Fluelapas was onze eerste pas op deze tocht. En hoewel gezellig druk op de top besloten we verder te rijden voor onze lunch.
Aangekomen op de Albula pas werden de hongerige maagjes gestild en vervolgden we onze weg. Met name de Julier pas was erg mooi. En al dalend kregen we een prachtige blik op enkele bergmeren waar veelvuldig de watersport werd beoefend.
De Maloja pas was min of meer enkel een afdaling. En daarbij begon het ook nog te miezeren. Geen ramp maar niet prettig rijden en net genoeg om toch enigszins nat te worden.
De tankbeurt was voorzien in Italië (land 4 vandaag!) en toen ook de motoren weer “gevoederd” waren draaiden we weer noordwaarts, richting de Splügenpas. Deze staat voor morgen op de planning, maar het uitgekozen hotel ligt ergens halverwege de klim. Voor zover nu te oordelen; prima hotel!
De motoren mochten in de garage gestald worden, en na het (re-)organiseren van (natte) kleren en een lekkere douche was het tijd voor een goudgele versnapering en dit verslag. Bis morgen!
Tour de Suisse, dag 3
We vertrokken om half 10, voor een soort van overgangsetappe; eerst reden we terug Zwitserland binnen voor de Splügen en San Bernadino pas. Met name deze laatste, die we nog niet eerder reden, verraste ons aangenaam. Daarna reden we via de Italiaanse zijde westwaarts, om ons te positioneren voor de Grand Saint Bernard, die voor morgen op ons lijstje staat. De temperatuut steeg naar flinke hoogten (+ 30 graden) zodat we aan een bergfonteintje onze koelvesten deden dompelen in koud water. Onze rit eindigde bij Hotel Crabun in Pont Siant Martin, waar we door een alleraardigste Italiaanse werden voorzien van een koele Birra Moretti.
Tour de Suisse, dag 4
Tour de Suisse, dag 5
Volgens de kenner was het een kwestie van rustig afwachten, laat ontbijten en dito vertrekken, zodat de regen voor ons was weggetrokken. En dus was het al 10 uur toen we op onze motoren stapte. PSL was zo overtuigd van zijn weertheorie dat hij het aandurfde om zonder geschikte (regen-)kleding weg te rijden. Helaas bleken de Zwitserse Alpentoppen zich niets aan te trekken van enige logica en dus gebeurde het dat we miezer en motregen langs de meren van Thun en Interlaken reden.
Tijdens een tankstop waarbij PSL klappertandend van kledij wisselde werd besloten het beoogde hotel in Ulrichen te bellen en te boeken. Vooraleer we daar zouden kunnen arriveren moest echter minimaal de Grimselpas gereden worden. In mist / laaghangende bewolking vervolgden we onze weg. Hielden gisteren onze koelvesten het niet bij, vandaag mocht bij 9 graden de handvatverwarming zijn werk doen! Eenmaal op de top was plots een waterig zonnetje te zien. en na 200 meter afdaling gereden te hebben was alles verdwenen en werd de lucht strakblauw.
We besloten om toch bij ons hotel te stoppen, voor de lunch. Bijkomend voordeel was dat we alvast konden inchecken. Maar omdat de weergoden ons goed gezind waren besloten we het passenrondje Nufenen-, Tremola- en Furkapas vandaag te rijden. Prachtige passen waarbij vooral de Tremola (dit is de oude/eerst Gotthardpas, gemaakt van kinderkopjes) indruk op ons maakte. De Furkapas wordt vooral gekenmerkt door het leegstaande doch nog immer iconisch Belvedere Hotel, waar de weg zich letterlijk omheen slingert.
Een bijzondere en memorabele dag werd ’s avonds afgesloten met een typische Zwitserse kaasfondue en enige biertjes. En terwijl de motoren veilig stonden opgeborgen in de garage zochten ook wij moe maar tevreden onze bedjes op.
Route de Suisse, dag 6
We vervolgden onze weg naar de laatste grote pas van onze Ronde van Zwitserland, de Klausenpas. Deze ligt een beetje “uit de richting” maar met ons doel van vandaag (Schwarzwald) was deze prima te combineren. Helaas was ook deze pas in nevel en bewolking gehuld en daarnaast bleek het wegdek niet van de kwaliteit te zijn als we de rest van onze reis gewend waren.
Tijdens onze lunchstop werd de route nog enigzins aangepast, om met iets meer autobaan (we hadden immers beide een vignet aangeschaft) sneller uit de drukke en laaggelegen streken van Zwitserland te geraken. En op enkele werkzaamheden na, lukte dat aardig.
Toen we de grens met Duitsland waren gepasseerd kreeg ik toch een gevoel van “thuiskomen” over me heen. Al was het slechts Schwarzwald en honderden kilometers van het echte thuis. De wegen waren uitstekend en er zaten heerlijke stuurweggetjes tussen. Het beoogde hotel (Zum Schwanen, Berau) was gesloten, zoals we gisteren hadden gelezen op internet en dus werd het fotomomentje bij de Rothaus Brouwerij gebruikt om online een hotel te zoeken. In eerste instantie wilde het niet zo lukken, tot we op Booking.com een groot en luxe hotel vonden dat dankzij allerhande kortingen tot een acceptabel prijs kwam.
Met een kamerupgrade, viergangenmenu en nachtelijke zwempartij werd de dag in stijl afgesloten.
Route de Suisse, dag 7
Voor vandaag lag een uitgebreid scenario klaar; zonder concessies te doen aan de vooraf bepaalde routes (lees: over mooie wegen door het Schwarzwald en Pfalz) wilden we kijken “hoe ver we komen”. Vierl het tegen dan was er een mogelijkheid om in Landstuhl te overnachten. En viel het niet tegen zouden we doorrijden tot Haus Hubertus in Winterspelt, daar een lange rustpauze met avondeten nemen, om vervolgens in 1,5 uur naar huis te rijden.
Om maar meteen alle spanning weg te nemen; dit laatste hebben we gedaan. Het schoot lekker op in het Schwarzwald, rondom Karlsruhe namen we de autobaan en over grote wegen doorkruisten we de Pfalz om in de buurt van Primasens de autobaan weer op te draaien.
En dus parkeerden we rond 5 uur de motoren bij Haus Hubertus. Na enkele verkwikkende cola’s, een lekker soepje en de traditionele schnitzel werd koers gezet huiswaarts, waar we uiteindelijk rond 19.15 uur arriveerden. Enige minpuntje aan dit heel verhaal was de storing in de motorregeling waar ondergetekende last van had.
P.S. De motor is inmiddels opgehaald voor reparatie.
