Voor 2023 stond onze Noordkaapreis op het programma. Om persoonlijke redenen hebben we deze moeten opschuiven. En dus kwam als alternatief een reis met als titel “Balcony Roads France” hiervoor in de plaats. Op deze pagina vind je hiervan het verslag. Met grote dank aan PSL die de verslagen tijdens de reis heeft verzorgd.
Langer vooraf:
Waren we 2 weken geleden teleurgesteld dat we onze Noordkaapreis met een jaartje moeten opschuiven, inmiddels hebben we een prachtig alternatief gevonden. Over een kleine vijf weken vertrekken we voor een trip naar Frankrijk. De “werktitel” is Balcony Roads France. De betekenis (volgens Google): Balcony roads of balkon wegen, wegen welke in de letterlijke zin soms als een balkon tegen de bergwanden zijn gekleefd, niet weggelegd voor angstige bestuurders, brede campers en zeker niet voor caravans. Dus vereren we de Franse Alpen met een bezoek van 11 dagen, met kleine uitstapjes naar Italië, strepen we de Mont Ventoux van onze bucketlist, en doorkruisen gebieden als de Vogezen, Jura, Verdon, Cevennes, Ardeche en Morvan. De planning is zo gemaakt dat normaliter iedereen (voldoende) hersteld is. En bijkomend voordeel is dat onze vaste reisgezel GJ ook mee kan. Elk nadeel heb z’n voordeel! De vaste lezers weten inmiddels dat de routes al klaar zijn, hotels, geboekt, etc. Binnenkort het eerste reisverslag…….., stay tuned!
Kort vooraf:
We zitten 16 uur voor vertrek en hebben de knoop doorgehakt; de weersvoorspellingen zijn nergens (uitgezonderd west Frankrijk) stabiel en voor langere tijd gegarandeerd goed. Overal in Europa is de komende dagen kans op regen en/of een onweersbui. Na lang wikken en wegen de knoop doorgehakt en besloten om toch voor “Plan B” (Franse Alpen) te gaan met de restrictie dat we slechts één of twee dagen vooruit plannen en waar nodig ons reisschema aanpassen. De tassen zijn gepakt (van doorwaai-jas en koelvest tot en met regenpak) en over 16 uur verzamelen we met een kop koffie en zetten we koers naar Freiburg in Breisgau. A demain!
Dag 1, richting Schwarzwald
Nadat P&P gisteren nog de weersvooruitzichten voor midden-europa hebben bekeken, hebben we besloten om eerst naar ’t Schwarzwald af te zakken en van daar uit verder te kijken, waarschijnlijk richting de Franse Alpen.
Even kort voorstellen: deze reis doen we met PSL en PST (nadat plan A (Noordkaap) door cardiale problemen bij PSL niet door kon gaan…), en met GJ. 
Na een goede nachtrust verzamelden we vanochtend om 8 uur op 6B waarna de 3 musketeers van de BCB-trip 2023 richting het zuiden vertrokken. Zeker in de ochtendspits bij de grotere plaatsen (denk aan Roosteren, Holtum, Maastricht en Luik), moesten we ons door de file wurmen. Dát achter ons gelaten, zetten we snel koers naar Wittlich alwaar we via de bekende Mosel-haarnadelkurven naar Piesport afzakten.
Daarna volgde een heel mooie route over mooi goed lopend duits asfalt met lekkere doordraaiers (gelukkig zowel linksom als rechtsom 😀) via Kaiserslautern en Landstuhl naar Karlsruhe. Na de eerste tankstop hebben de P’s GJ naar voren gestuurd om vast een tafel te reserveren bij een geschikte sterren-imbiss langs de route. Zo’n kleine 100km verder troffen we elkaar weer om een hééérlijk broodje fricandelle Salziger-art te verorberen.
Verder eigenlijk weinig bijzonderheden tot aan Karlruhe, om van daaruit via Dolfs-A5 naar Freiburg te razen. Flinke crash en Voll-sperre (in ruim 30 graden… 😡) aan de andere kant, wij bereikten verder zonder problemen, rond 4 uur, onze eindbestemming in Freiburg.
Eenmaal plaatsgenomen in de Biergarten volgde het eerste – traditionele – biertje van deze vakantie. Een Vesperplatte zat er helaas niet in, en de versnaperingen die GJ – vanuit een aangrenzende gelegenheid – mee het terras op had gesmokkeld, werd door de ober níet op prijs gesteld. Na een spargelsuppe én Kraftbrühe-Salziger-art, werden na een Schnitzel-diner al vroeg de bedjes opgezocht.
Written by Peter Sleuters
Dag 2, Via de Jura en de BMW-dealer naar de Alpen
Vandaag een kort verslag, simpelweg omdat het een lange en vermoeiende dag was.
Na een prima overnachting en ontbijt in Freiburg zijn we om half 9 vertrokken en vlot via de autoweg naar Frankrijk gereden (ri. Belfort). Van daar secundair naar Pontarlier in de Jura. Prachtige rit, mooie wegen, bochten, omgeving en weer. Lunch in Morbier. Daarna verder gereden maar niet veel later gestopt om regenkleding aan te trekken.
Alternatieve route: via de Faucille, Gex en Genève zsm naar Thônes. Echter, eenmaal aan de Zwitserse kant van de bergen brak het zonnetje weer door en zweetten we ons kapot in onze regenkloffies, dus: uit die handel en terug naar de oorspronkelijke route navigeren.Dat ging goed, via prachtige valleien, totdat de Deutsche Gründlichkeit van PST een storing aangaf. Na een korte stop de snelste weg naar een bmw-dealer in Annecy alwaar we om 5 voor 5 arriveerden.
Komplimenten voor de serviceverlening, maja voor hun waarschijnlijk dagelijkse kost 😉. Typisch ook dat – naast de twee aziatische volbloedjes van GJ en PSL – de hele parking daar vol stond met andere beemers, we nemen aan ter reparatie 😉. Vraag de schrijver deze niet naar de technische details, geen verstand van. In ieder geval werd ’t probleem opgelost en konden we de weg naar ons hotel gaan zoeken. Daar zijn we tegen 7 uur aangekomen.
Na 3 biertjes en een pizza iets na 9 uur moe het bed opgezocht. Morgen richting Alpe d’Huez. Bekend terrein voor ondergetekende 😀
A demain!
Written by Peter Sleuters
Dag 3, Cormet d’Areche
Behalve een nachtelijk onweer, prima geslapen. Na een typisch Frans ontbijtje, rond 9 uur uit Thones vertrokken. ‘T weer: strakke blauwe lucht, nog wel….
In eerste instantie oostwaarts naar het bekende Lac de Roselend alwaar we via de de bijbehorende pas (Cormet de Roselend) naar Bourg Saint Maurice zouden rijden. Zóuden! Want net nadat we ’t meer hadden bereikt werden we begroet door boze wegwerkers en bijbehorende borden ”route barree”. Omdraaien dus en een andere weg zoeken naar de andere kant.
Ik schreef route zojuist al tussen ” ”, niet voor niks. Het begin was niks mis mee, een mooie weg naar boven, steeds iets smaller wordend. Maar naar mate we hoger kwamen werd het meer een verhard geitenpad. Om daarna de kwalificatie ”verhard” ook maar helemaal overboord te gooien en dus vervolgden we via een mountainbike-trail onze weg over de ”Cormet d’Areche” richting ’t dorpje Granier, alwaar we weer op de oorspronkelijke route terecht kwamen. Onderweg kwamen we de nodige sneeuwresten en doorwadingen tegen en deze pas bracht ons tot ruim 2000 meter hoogte.
Daarna volgde een snelle rit richting Moutiers, maar níet snel genoeg voor een bumperklevende bestel-fransoos die met lichtsignalen en knipperlichten duidelijk maakten dat we de max-snelheid nog niet afdoende overschreden 🖕.
Na Pussy beklommen we vlotjes de Col de la Madeleine die ons precies op 2000 mtr bracht. Boven op de top hebben we geluncht.
Ergens in de (overigens vlotte) afdaling van de Madeleine werd linksaf-geslagen richting Montvernier van waaruit we aan onze eerste Balcony-road van deze trip zouden beginnen. In de afdaling (Lacets de Montvernier) moet je iig geen last van hoogtevrees hebben. Foto’s/video van onderweg heb ik niet op m’n telefoon staan, die worden mogelijk later nog toegevoegd (vanaf m’n Garmin Virb Action-Cam). Die kan ik hier dan ook niet plaatsen.
Daarna begonnen we vrij snel aan de Col de la Croix de Fer. Maar helaas was ’t toen ook klaar met ’t mooie weer en was ’t weer tijd om de regenkleding aan te trekken…. 😒. Vervolgens kwamen we ook weer bij zo’n bekend bord ”Deviation”, om via de Col du Mollard weer op de gewenste route te komen. Deels was ’t asfalt weer vernieuwd, dus ik vermoed dat de Tour dit jaar hier wel weer zal passeren (dé incentive voor die fransozen om iets aan weg-onderhoud te doen….).
Inmiddels waren we het er al lang over eens dat de geplande lus over o.a. Villard Reculas, de Pas de Confession en de Col de Sarenne vandaag niet meer beslecht zouden worden en zo was het reisleider PSL die z’n maten een rondleiding gaf door Bourg d’Oisans en de bochten 21 tem 16 van de Alpe d’Huez. Voor mij bekend terrein, ik was alleen een weekje te laat… (voor Alpe d’Huzes). Vanaf bocht 16 werd koers gezet naar onze overnachtingslokatie voor vannacht: Foret de Maronne. Enkel bereikbaar via een steile bergweg, we waren de enige gasten vandaag…. ligt dan ook niet bepaald op een A-lokatie. Eigenlijk was ’t afsluiten vd motoren niet eens nodig, hier komt verder niemand :😀. Verder prima lokatie, goed bier en dito eten en voorzieningen, daar ligt ’t zéker niet aan.
Tijd om ’t bed op te zoeken, morgen naar Iralië. A demain!!
Written by Peter Sleuters
Dag 4: naar Italië, maar anders dan gepland
Eerst nog even terug naar de dag van gisteren. We hadden voor deze reis pas de eerste 3 dagen geboekt en zouden onderweg kijken hoe – met name in welke richting – we dan onze weg zouden vervolgen. En zo werden gisteren diverse meteo-sites geraadpleegd om de komende dagen uit te stippelen. De natte rode draad van het verhaal: op de Veluwe is ’t mooi weer en verder is het óveral in zuid-europa onstabiel. We hebben gekozen om de oorspronkelijke Balconyroads-etappeplaatsen (mooi scrabble-woord) zoveel als mogelijk aan te houden, maar dan wel met stérk ingekorte routes. In de ochtend maken we de meeste kans op goed (lees: droog!) weer en daarna is er overal kans op regen- en/of onweersbuien.
Zo zien de komende dagen er uit:
Vandaag naar Sampeyre, ca 270km via Lautaret, Montgenevre en de Colle della Finestre.
Zaterdag naar Barcelonette, plm 180 km via Agnel, Izoard en Vars. Een hele korte rit.
Zondag een rondrit vanuit Barcelonette en daarna op maandag een transfer naar Tresques (via de Ventoux) om daar vervolgens een rustdag op te pakken.
Vanochtend heeft de Franse keuken ons een verrassend goed ontbijt verzorgd. Nou ja, ’t waren Antwerpenaren en de lat ligt vwb ’t ontbijt nou ook weer niet zo héél erg hoog in la France… In elk geval zaten we voor 9 uur alweer op de motor en reden we over een van de balcony-roads die Bourg d’Oisans omringen in oostelijke richting. Terwijl de vallei zich rechts aan ons tentoonspreidde, écht tijd om te kijken heb je niet als je enkele honderden meters daarboven, via uitgehouwen tunneltjes, van de ene afgrond naar de andere slingert.
Het was iig nog droog, al was het zwaar bewolkt en was de weg soms versperd door loslopende koeien. Hopelijk dat het verderop beter wordt. Eenmaal terug op de grote doorgaande route van Grenoble – via Bourg d’Oisans – naar Briançon kon het gas er goed op en werd ook de Col de Lautaret op en af gevlogen. Boven even onderbroken om een extra jas aan te trekken, het was slechts 14 graden….
Eenmaal Briançon en de Col de Montgenevre voorbij, passeerden we de Italiaanse grens en stopten we om te tanken, een kop koffie te drinken én om de regenvoering in onze pakken te ritsen. Want ja, de hoop op beter weer spoelde langzamerhand weg.
En jawel, nog vóór de koffie op was (1 slok) kwam de nattigheid al naar beneden…. In de regen reden we naar de Col della Finestre, een col die deels onverhard is (strade bianchi) en in diverse Giro-etappes al voor mooie plaatjes heeft gezorgd. Helaas werden we na enkele km’s in de klim verrast door grote borden waarop in 4 talen stond aangegeven dat de pas dicht was. We zouden ’t erop kunnen gokken, hij staat nl hoog op de diverse bucketlijstjes. Óf we gaan omdraaien en rijden er omheen (snelweg naar Turijn en dan richting Pinerolo) om naar Sampeyre te rijden.
Het werd ’t laatste. Ondergetekende was al vermoeid en vond de gok te groot om ’t erop te wagen, met ’t risico om dan weer om te moeten draaien en in de zeikregen weer naar beneden te moeten…. sorry Peet. Moeten we ”helaas” nog een keertje hier terugkomen 😉.
Via enkele tolwegen waren we op een uurtje aan de andere kant en hebben we even na enen ergens héél goed geluncht. GJ wilde al gaan betalen, maar bleek dat we nóg een gang kregen. En dat voor een habbekrats. Mille grazië (en vraag me niet of je dat zó schrijft…).
Tijdens ’t eten – inmiddels was de regen overgegaan in wat gespetter – werd ’t plan gemaakt voor de laatste nog ca 50 km naar ’t hotel. GJ en PST besloten nog een extra ommetje te maken, terwijl PSL rustig via een korte route naar t hotel wilde rijden om even te kunnen gaan rusten.
En zo kwam PSL als eerste op ’t bergweggetje uit waar onze overnachtingsplek zou moeten zijn. De weg werd met de km smaller en slechter om uiteindelijk te eindigen op ’t erf van een oude vervallen boerderij. Híer kon ons paradijsje voor vannacht niet zijn. Op ’t bijbehorende geitenpad maar de motor gekeerd (dankzij de Ad6-trainingen (keren op een helling)) gelukkig geen probleem, en terug naar beneden om nét in weer zo’n onmogelijke bocht, in de koplampen van de BMW van PST te kijken 😀. Nadat de mannen ook hún machines met de neus in de andere richting hadden gezet, gezamenlijk ons verblijf gezocht en jawél: gevonden.
PSL is gaan rusten, de andere mannen zijn ff (kort!!!) gaan wandelen. Daarna, rond 7 uur werden we aan tafel verwacht. Het eten was heerlijk! De lokatie een opgeknapte oude boerderij met bijbehorende watermolen met héél veel karakteristieke elementen. Van binnen eigenlijk van alle luxe voorzien, maar met een uitstraling van 200 jaar oud. Mooi!!
Foto’s zijn vandaag schaars, eigenlijk alleen van de pauzes, want tijdens ’t rijden zijn de telefoons niet uit hun waterdichte bewaarplaatsen gekomen…. Om half 9 waren we weer terug in onze watermolen en met ’t geruis van de voorbij stromende bergbeek gingen we al vroeg slapen. Morgen is wéér een dag (al zal ’t na de middag weer nat worden…. gelukkig maar een hele korte rit)
Written by Peter Sleuters
Dag 5: euhm ja, tóch weer change of plans…
Begon ik m’n verslag van gisteren nog met uit te leggen wat we de komende dagen van plan waren, bereikten ons gisteravond berichten uit Nederland die de boel weer overhoop hebben gegooid. Zonder verder in details te willen treden heeft PST om zakelijke redenen moeten besluiten om vandaag – na de passage van Briançon – rechtstreeks (in 2 dagen) naar huis te rijden. En aangezien de stelregel van BCB-tours is ”samen uit, samen thuis”, hebben PSL en GJ besloten om mee terug te rijden (mede ingegeven door ’t feit dat ’t weer de komende dagen nou niet bepaald ‘je dát’ is…)
Eindigde ik gisteren met ’t gegeven dat we drietjes vroeg gingen slapen, nouuuuu…. dat gold alleen voor 2 van de 3 musketiers. Want daar waar PSL en GJ in een heeeerlijk bedje lagen te ronken, lag PST in een fakir-bed waarvan de nodige splinters van de houten plank waar ie op lag, her en der gaatjes in z’n rug en benen prikten.
Onder prima omstandigheden werd de Colle dell’Agnello beklommen. We zitten nog in Italië dus vandaar deze schrijfwijze. Deze prachtige col heeft welhaast mythische betekenis voor beide Peters, die nog altijd in geuren en kleuren kunnen oreren over hun avontuur naar/op deze pas in 2010. Op plekken lag nog meters sneeuw langs de kant, en dat is ook niet zo vreemd aangezien de pashoogte op 2.744 meter ligt. En ja, dat is één van de hoogste passen in de Alpen (zo uit m’n hoofd zeg ik: 4e plek, met enige twijfel). Eenmaal boven hebben we op de grens van Italië en Frankrijk geposeerd voor ons gebruikelijke statieportret. In de sneeuw uiteraard.
Daarna volgde – tussen massa’s sneeuw – een snelle afdaling naar het bekende (”beruchte”, zie verslag van 2010) Queyras, wat dan weer gelijk aan de voet van PSL’s favoriet ligt: de col d’Izoard. Inmiddels zijn we dus ook weer in la France. Na een heerlijke klim volgde een – naar mijn mening – nog mooiere afdaling.
Rond de top, zowel ervoor als erachter, zijn we regelmatig geflitst. Dat gaat weer geld kosten…. Ík ben zelfs nog een keer op en af langs de laatste flitslokatie gegaan…. Voor de duidelijkheid: het betreft hier fotografen van diverse firma’s die prachtige foto’s maken van al hetgeen er voorbij rijdt. Verwacht maar een/meerdere nieuwe profielfoto’s de komende tijd, tegen een forse vergoeding uiteraard 😉
In de afdaling heeft PSL z’n laarzen en stepjes weer over ’t asfalt kunnen laten schuren. Wat een héérlijke col!!! Snel waren we in Briançon waar feitelijk de thuisreis begon. Eerst volgde nog de Col du Lautaret wat niet veel meer is dan een volgas molshoop. Voor motorrijders uiteraard, want als je met je fietsje naar boven moet, dan heb je toch wel een héle flinke mol nodig om d’r een hoop van 2000 meter hoogte neer te leggen.
De afdaling naar Bourg d’Oisans is verder ook van het HSL-gehalte, zeker op een zaterdag. En ja, ”le Bourg d’Oisans”, da’s voor mij ook weer een beetje ’thuis’ hè.
Geluncht werd rond 1 uur, even voor Grenoble. Met mij ging ’t nog goed dus spraken we af dat we gedrieën nog 2 uur zouden rijden tot Bourg-en-Bresse en daar zouden gaan overnachten. Het was bloedje heet en de voorspelde regen bleef zo te zien uit en dus werd regenkleding weer uitgetrokken en indien beschikbaar ingewisseld voor een doorwaai-jas. Echter, hoe dichter we Bourg en B naderden, hoe donkerder de lucht werd. Rond 4 uur bereikten we droog ons B&B-hotel in BenB 😀. Uiteraard had PST de eerste keuze qua bed, maar er was geen fakir-bed meer bij deze keer 😀. We hadden geluk, 10 minuten nadat we op de kamer waren kwamen de eerste dikke druppels naar beneden, vergezeld van enkele donderslagen. Onze gebruikelijke (ahum 😀) middagwandeling hebben we maar overgeslagen en in plaats daarvan hebben we een siësta gehouden.
Voor morgen resten ons nog zo’n 700km snelweg (ca 6 uur rijden), tot we thuis zijn. Hopelijk zijn we voor de ergste hitte thuis. Ik neem aan dat dit de/mijn laatste bijdrage is aan deze bcb-jaartripblog. Dus ik zeg niet meer ‘a demain’ maar ‘a l’annee prochaine’ cq ‘ser deg neste år’ 😉.
Written by Peter Sleuters
Dag 6; weer thuis
Zondag 11 juni worden we wakker na een heerlijk nachtje slapen. Zeker voor ondergetekende die de nacht ervoor als een volleerde fakir op een spijkerbed had gelegen. Het hotel, onderdeel van de B&B keten verrast ons met een (verhoudingsgewijs) uitstekend ontbijt. Niet veel later stappen we op onze motoren voor de laatste, lange etappe huiswaarts. Ca. 700 km hebben we voor de boeg vandaag. Na een goede 5 minuten draaien we de peage op en bevinden ons op een vrijwel geheel verlaten Franse autosnelweg. De kilometers glijden onder onze banden door, en met een stevige kruissnelheid laat de bodem van de tank van GJ zich voorzichtig zien. Precies 250 km hebben we er op zitten als we het eerste tankstation opdraaien. Naar blijkt heeft PSL gekozen voor een eigen, aangepast tempo, dat we natuurlijk goed kunnen begrijpen. GJ en ondergetekende houden het tempo er goed in en rond 13 uur zijn we bij de 2e geplande tankstop, Capellen in Luxemburg.
Niet alleen de tanks zijn leeg, ook onze magen kunnen weer wat vulling gebruiken. Een broodje en een frisdrank later beginnen we aan de laatste stint van deze dag. Eenmaal in Nederland aangekomen besef ik hoe frappant het is: We reden de afgelopen week bijna 2800 km door half Europa, probleemloos. Maar kom in Nederland op een driebaans snelweg op een zondag en werkelijk iedere malloot wil op de middelste of linker baan rijden. Uiteindelijk is de rechter baan de snelste weg huiswaarts, en noodgedwongen nemen we deze ook veelvuldig.
Gedurende de dag hebben we PSL kunnen volgen op de app en via whatsapp berichten, maar wanneer we enige tijd na onze aankomst vernemen dat ook hij veilig thuis is, zijn we blij en tevreden dat ook deze reis (met alle perikelen vooraf en tijdens) zonder noemenswaardigheden is afgesloten.
’s Avonds sluiten we gezamenlijk af met een barbecue en een biertje en concluderen dat we alle drie blij zijn weer thuis te zijn. Maar ook dat we ondanks het inkorten, ondanks het instabiele weer, ondanks de vreemde voorbereiding, en ondanks alle verrassingen onderweg, terugkijken op een paar gezellige en mooie dagen samen!
Written by Peter Steskens