Reisverslag:
Zondag 3, Maandag 4 & Dinsdag 5 augustus 2014
Aangezien we dit jaar in twee groepjes reizen, de motormannen en de autocrew, begint dit verslag met de eerste drie dagen van de motormuizen. Wij vertrokken immers al een dag eerder, zodat we middels een extra tussenstop, in drie dagen naar de Dolomieten rijden.
Uitgezwaaid door de autocrew vertrokken we zondagmorgen, na de bekende kop koffie. De route van de eerste dag voert ons door Luxemburg, langs Neuerburg, door de Eifel, naar de Pfalz. In Neuerburg werd de lunch genoten in het bekende Schlosshotel, waar de eerste schnitzels werden verorberd. Na wederom een onverwachte ontmoeting met een afstammeling van Bambi, die gelukkig voor beide goed afliep, en genietend van mooi en droog weer, werd het hotel bereikt. Het avondeten bestond uit de zogenaamde Platte, rijkelijk gevuld met heerlijk voedsel. Moe maar voldaan werd het bed opgezocht.
Qua omgeving genoten wij ook de tweede dag van de Pfalz. Echter toen we deze achter ons lieten werd koers gezet naar de Rijn. De route leidde ons via een veer naar de overkant. Dit was althans de bedoeling! Het veer was uit de vaart gehaald vanwege het hoge water. Met de motoren in het water werd de route omgeleid en gingen we op zoek naar een brug. Na een lange dag bereikten we welgeteld 5 minuten voor de autocrew ons hotel. De traditie om bij veilige aankomst, en na het verzorgen van motoren en bagage, te genieten van een welverdiende pint werd snel overgebracht op de autocrew. Samen hebben we de avond, na een uitdagende trappen-wandeling, besloten met…. een heerlijke schnitzelmaaltijd.
Onze derde dag bestond uit twee delen; het eerste stuk snelweg die ons van de omgeving van Ulm, via München, naar de Oostenrijkse grens bracht. Helaas was dit tevens het moment dat de regen met bakken naar beneden kwam. Het tweede deel van de route, dat begon met een overgang naar, en vervolgens de beklimming van de Grossglockner, werd dan ook in het regenpak afgelegd. De top van de Grossglockner was in dichte nevel gehuld, hetgeen met name Wouter zijn eerste adembenemend uitzicht op de pashoogte ontnam. Gelukkig was de zuidzijde minder regenachtig en heel af en toe was een aarzelend zonnetje zichtbaar. Na de laatste tankstop in Oostenrijk reden we de Dolomieten tegenmoet. Gelukkig was het inmiddels droog zodat we de eerste drie Dolomieten passen nog heerlijk hebben kunnen rijden. Na de Passo Gardena, de Passo Campolongo, en de Passo Pordoi (33 tornanti omhoog, 27 tornanti omlaag) bereikten we moe maar voldaan ons hotel in Vigo di Fassa. Tradities werden in ere hersteld en de eerst pot Heldens Toepen was al snel een feit. (PST)
__________________________________________________________________________________
Maandag 4 augustus 2014
Voor de autocrew vandaag de eerste vakantiedag. Na het vertrek van de motorrijders op zondag gaan wij, Diana, Sandra en Paul vandaag ook op weg. Vanaf 9.00 uur heeft Diana iedereen opgehaald en nadat alle koffers in de auto waren gezet kon de vakantie dan echt beginnen. Na drie uur rijden, 350 kilometer onderweg, kregen we allemaal zin in een kop cappuccino en bij een gezellige Raststätte zijn we dan ook gestopt en een lunchpauze ingelast. Met een heerlijk zonnetje erbij hebben we lekker gegeten en van het weer genoten. Hierna vervolgden we onze trip richting Ulm. Omdat de kilometers snel vorderden hebben we een tweede pitstop gemaakt, we hebben immers tijd genoeg. Vanaf 17.30 uur kunnen we inchecken bij ons gasthuis Gästehaus Eversleigh. Onder een zonnetje van pak hem beet 24 graden hebben we de innerlijke mens nogmaals verwend en de laatste 200 kilometer waren snel gereden.
Aangekomen op de plaats van bestemming staan de motormannen ons al op te wachten, zij zijn 5 minuten eerder gearriveerd. Een gezellig samenzijn met een traditionele fles bier op de goede en veilige reis volgde en we hebben de verhalen van de motor- en autogroep met elkaar verteld. Aan de gastvrouw van ons verblijf hebben we gevraagd of er in de buurt een goed restaurant ligt en dat is gelukkig het geval. Op ongeveer 10 minuten en 350 traptreden lopen ligt een traditioneel Duits restaurant. Hier hebben we een heerlijke schnitzel gegeten. Goed gegeten, gedronken en met een voldaan gevoel zijn we allemaal gaan slapen. (PC)
____________________________________________________________________________________
Dinsdag 5 augustus 2014
Na een heerlijk nachtje in Ulm, werden we vanochtend ontvangen met een heerlijk ontbijtje. Nadat we de motormannen hebben uitgezwaaid, heeft de autocrew zich klaargemaakt voor vertrek, maar wel alles rustig aan. We verlieten om half 10 Ulm en gingen met goede zin op pad, richting Insbruck. Na 2,5 uur gestaag doorrijden met hier en daar een baustelle, kwamen we aan in het zonnig Insbruck waar we een heerlijke stadswandeling hebben gemaakt naar het gouden dakje. In het zonnetje hebben we heerlijk geluncht om vervolgens op een ander prachtig terras een kop cappuccino te drinken. Toen uiteindelijk de zon achter de wolken verdween en dikke regendruppels overgingen in een wolkbreuk hebben we onze weg weer voorgezet naar Vigo de Fasa. Met wat puntige bochten en een paar billenknijpers kwamen we nog aan bij een ydillisch rustplaatsje waar we nog even de zon haar werk hebben laten doen. In het hotel was het even spannend, maar we mochten blijven! Het was nog even wachten op de motormannen, maar dat ging ons onder het genot van de plaatselijke versnaperingen en champagne goed af (SM)
_____________________________________________________________________________________
Woensdag 6 augustus 2014
Na drie dagen met veel reizen op de motors en in de auto hebben we een dag zonder kilometers gepland. Om kwart over 8 zijn we opgestaan en zijn we aangeschoven aan het ontbijt. Daarna hebben we een heerlijke wandeling gemaakt door de bergen van Vigo di Fassa. Een lekkere tocht berg op en berg af.
Natuurlijk zijn er talloze terrasjes en daar hebben we een lekkere cappuccino en espresso geproefd. ’s Middags hebben we lekker gegeten bij een plaatselijk restaurant. De keuze is gevallen op een frisse salade en een uitgebreide uitsmijter. Vanwege het overweldigende weer ( met weercijfer 10! Het is vandaag 28 graden en zonovergoten ), zijn we lekker in de tuin voor ons balkon gaan zitten. Hier hebben we een mooie bruingebrande kleur gekregen. Hierna zijn we op een terras op loopafstand van het hotel gaan zitten en onder het genot van een lekker glas drinken en hapjes een spel Heldens toepen gespeeld. Voor het avondeten worden we om 18.30 uur bij het hotel verwacht en na een frisse douche zijn we daar aangeschoven.
Het avondprogramma hebben we bij het hotel doorgebracht. Vanavond koelde het snel af. Aan onze “vaste” tafelbank zijn we een nieuw kaartspel gestart. Ondertussen zagen we een geluidsman binnenkomen en dat betekent dat er livemuziek op komst is. Deze artiest had diverse plaatselijke muziekgenres en covers van bekende artiesten waaronder Joe Cocker. Helaas vond hij zichzelf beter dan de aanwezige gasten. Na een paar covers had hij de zaal letterlijk leeg gespeeld en werd door het barpersoneel dan toch de cd speler weer aangezet. Nadat alle gasten weer naar hun hotelkamer zijn gegaan, zijn ook wij weer lekker gaan slapen. (PC)
____________________________________________________________________________________
Donderdag 7 augustus 2014
De muzikale hoogtepunten galmden tijdens het ontbijt nog na in onze oren, zeker bij het zien van de man met de gouden stem in een iets te strakke rode broek. Het mocht de pret niet drukken en vol enthousiasme, vooral van Peter St., gingen Paul, Diana, Wouter, Sandra en Peter St. naar Bolzano, oftewel Bosen. Niet alleen op de motor is Peter St. een ware scheurheld, ook in de auto gaf hij het gaspedaal van jetje. In iets minder dan anderhalfuur stonden we in het bruisende centrum van Bolzano. Een kleine wandeling door de stad, liet ons haar mooie en oude architectuur zien, genietend op het terras van diverse koffies. Ook de mannen genoten van de plaatselijke schoonheden. Nadat we het centrum bewandeld hadden, hebben we de innerlijke mens verwend bij Anita’s ristorante. Diana en Sandra hebben de mannen heel tactisch naar een terras geloodst, waarna zij de stad onveilig hebben gemaakt. Uiteindelijk hebben ze bij een niet nader te noemen winkel beiden een nieuwe outfit gescoord voor de feestavond die ’s avonds in het hotel wordt gehouden.
En voor wie Peter Sl. in dit verhaal heeft gemist: hij heeft vandaag een tochtje met de motor gemaakt over onder andere de Passo Pordoi (SM)
____________________________________________________________________________________
Donderdag 7 augustus 2014, PSL
Zoals al geschreven, had ook ik de keus tussen shoppen/terrassen in Bolzano, óf m’n eigen plan trekken. Nouuuuu, aangezien shoppen toch al niet m’n core-business is, ben ik lekker gaan spelen in de speeltuin die de naam ‘Dolomieten’ draagt. Solo deze keer. Behalve bovenstaande, had ik ook nog andere redenen om er even zélf op uit te gaan. Ik moest wat dingen uitproberen, aangezien de afgelopen motor-dagen niet zo vertrouwd aanvoelden als ik de afgelopen motorvakanties gewend was. En wát is dan een betere plek om weer wat zelfvertrouwen te tanken, dan in een van de mooiste motorgebieden die je in Europa kunt vinden: de Dolomieten.
Voor vandaag had ik een klein rondje uitgestippeld, plm 125 km maar. Maar wel een rondje rondom het Sella-massief. En dat rondje omvat 4 passen die ik met de klok mee heb gereden. En zo heb ik in een beheerst tempo achtereenvolgens de Sellajoch/Passo Sella (2244 meter), Grödner Joch/Passo Gardena (2121 m), Passo Campolongo (1875) en de Passo Pordoi (2239) bedwongen. Die laatste twee hebben we dinsdag ook al gereden, maar toen op het eind van een zeer vermoeiende dag. Vooral de Pordoi is geweldig, met 33 hairpins (of tornante zoals ze ze hier noemen) naar boven en 27 naar beneden :D.
En in tegenstelling tot dinsdag uitgebreid de tijd genomen om eea op foto en video vast te leggen. Was iig een mooie motordag met de Karerpass/Passo di Costalunga (1745) als een extra toetje.
En wat heb ik dan uitgeprobeerd? Ten eerste: vertrouw ik m’n banden nog wel? En na ontelbare bochten kan ik volmondig stellen: JA! Mits het droog is…. Daarnaast had ik de eerste 3 dagen een onbalans in m’n voorwiel. Dát was nu weg! Conclusie: geen technisch defect maar een gevolg van de extra baggage achterop. De lunch was goed, op 1875 meter hoogte. En na de gebruikelijke pinten en het ”feestelijke” diner weer vroeg het (overigens uitstekende!!!) bed opgezocht. Morgen vrijdag de laatste dag in Italië, met opnieuw een rondrit (niet meer solo) om zaterdag richting Kappl te verkassen. (PSL)
_____________________________________________________________________________________
Vrijdag 8 augustus 2014
Vandaag een splitsing van activiteiten. Peter en Peter gaan beide op stap met de motor, de auto crew met als toevoeging Wouter gingen naar lago di caldaro. Een meer wat bekend staat om haar prettige temperatuur tot wel 28 graden in de zomer.
Zo gezegd zo gedaan, de dag begon zoals gewoonlijk om kwart voor negen aan het ontbijt. Wederom goed geregeld met kroemme broodjes, o.g. zijn manier om te vragen voor nieuwe croissants. Na een stevig ontbijt en de inmiddels wel zo bekende fax gingen we op pad met Sandra achter het stuur, Diana als co-piloot en Paul en o.g. als wellustige mede passagiers.
De weg liep als gepland met beneden bij Bolzano de erg mooie appel- en druivengaarden. Het is immers de wijnstreek van zuid Tirol. Aangekomen bij de eerste de beste piscina werd de auto geparkeerd en werd er koers gezet naar de ligweide. Nadat de meeste badgasten bekomen waren van de schrik van twee ijzingwekkende witte monsters waar de nog immer gezochte yeti bij in het niets valt en er kennis gemaakt werd met de lokale (h)eend kon het feest beginnen. De vrouwen op hun handdoekjes in vol ornaat en Paul en o.g. op verkenning. Na de eerste temperaturen van het water getrotseerd te hebben met de poedele voetjes werd de grote sprong in het diepe gemaakt, nou ja het meer is Max 4 meter diep en op het punt waar wij stonden nog geen meter.
Na deze eerste ontdekking van de mannen en hierna opgedroogd te zijn door de heerlijke noord Italiaanse zon werd het tijd voor een goede lunch. Bij het aanliggende hotel werden drie heerlijke wiener schnitzels genuttigd en erg verrassend voor Paul een heerlijke salade. Na betaald te hebben werd er richting gezet naar de waterfietsenverhuursteiger ( scrabble drie keer woord waarde). Een heerlijk uurtje in het verschiet. Paul en o.g. als eerste achter het roer. Als professionele waterfietsers werd er koers gezet richting midden meer. Wouter ging als eerste ten gronde aan het diepe sop. Goed voorbeeld doet goed volgen en al snel hing Wouter aan de reddingsband achter de waterfiets te dobberen. Joh joh joh wat hebben we genoten. Ook Paul en Sandra hebben nog achter de boot gedobberd en uiteindelijk hebben we ons waterfietsbootje aangemeerd aan de lokale boei. Het werd al snel een uurtje later en Paul en Diana hebben het bootje weer naar de kant gefietst. Nog even opdrogen op het handdoekjes, waarna we weer koers hebben gezet naar de auto. Eenmaal op weg zijn we naar de lokale wijnhandel gegaan, waar Paul, Sandra en o.g. zes heerlijke wijnen hebben geproefd. Helemaal verkocht aan deze heerlijke dranken en met twaalf flessen rijker in de auto werd de weg vervolgd naar Figo di Fassa. Terwijl Sandra een oogje dichtdeed in de auto heeft Diana de auto als een ware berggeit de weg naar boven afgelegd. Peter en Peter waren al in het hotel aan het genieten van de happyhour. De dag doorsproken hebbend, zijn we gedoucht en wel gaan genieten van ons laatste avondmaal in Italië. Nu de koffers op de motor bevestigen en naar bed. Bonne notte! (WdK)
____________________________________________________________________________________
Vrijdag 8 augustus 2014, PS²
Zoals uit bovenstaand blijkt zijn de de PS-en niet mee gaan zwemmen. Wij hadden een tourtochtje Dolomieten op het programma. De tocht bestond uit hele bekende passen als de Pordoi, de Sella, de Gardena en de Valporola. Omdat Wouter er niet bij was, en wij beide de Passo Giau al gereden hadden werd de route aangepast en reden we via Cortina d’Ampezzo naar een drietal kleine en minder bekende passen. Achtereenvolgens werden de Cibiana, de Duran en de Cerada bedwongen. Eenmaal aangekomen in Tonadico werd opnieuw overlegd. De keuze viel op de Passo Rollo, gevolgd door de Passo di Valles en de San Pelegrino. Hier hadden we absoluut geen spijt van, alledrie waren heerlijke passen om te rijden. Met niet meer als in totaal 4 regendruppels deze dag kwamen we veilig en voldaan aan in ons hotel. We hebben weer een dag mogen genieten in de allermooiste speeltuin die onze-lieve-heer heeft gemaakt. (PST)
___________________________________________________________________________________
Zaterdag 9 augustus 2014
Vandaag is de laatste dag van ons verblijf in Vigo di Fassa. Na het ontbijt en
het inpakken van de koffers hebben de motormannen de motoren gestart en zijn ze begonnen aan hun tocht naar Kappl. De zon straalde volop en Sandra kwam met het idee om nog een kop koffie te gaan drinken op het terras nabij het hotel. Diana en Paul stemden hier natuurlijk mee in. Hierna stapten we in de auto en vervolgden ook wij onze rit naar Oostenrijk. Aangezien we tijd genoeg hadden om gelijktijdig met de motorrijders aan te komen hebben we een tussenstop gemaakt in Merano. Dit is een gezellig toeristisch stadje met een aantal bezienswaardigheden en een bruisend winkelhart. Na de auto geparkeerd te hebben, hebben we winkelcentrum bezocht en ja, ook Paul is met hulp van Diana en Sandra geslaagd voor een tweetal nieuwe blouses. Tijdens het winkelen hoorden we live muziek steeds dichterbij komen en op het nabij gelegen marktplein stond een Bömischer Muzikkapelle haar klanken te spelen wat onze harten sneller liet kloppen. Onder de naastgelegen tent stond een eetwagen waar je curryworst mit brot kon bestellen. Dat hebben we dan ook gedaan en onder het genot van de muzikale klanken hebben we ons dat goed laten smaken. Na het nuttigen van een lekker Italiaans ijsje zijn we teruggelopen naar de auto en hebben we onze reis naar Kappl vervolgd. Gelijktijdig met onze motorrijders zijn we aangekomen bij ons verblijf en hebben hier allemaal ingecheckt. Hierna bood onze gastheer ons een schnaps aan en dat hebben we natuurlijk niet afgeslagen. Na het verdelen van de kamers en een lekkere fles bier zijn we op avontuurlijke wijze – het is
bergachtig in Oostenrijk – het stadje ingelopen en bij Hotel Post hebben we onze eerste traditionele Oostenrijkse maaltijd gegeten: een getrokken soep ( erg lekker ), een schnitzel ( heerlijk ) en een ijs als nagerecht. Daarna hebben we hier nog een paar consumpties genuttigd en na een lekkere wandeling terug naar ons hotel is iedereen lekker gaan slapen. (PC)
____________________________________________________________________________________
Zaterdag 9 augustus 2014, Motorgroep
Na het ontbijt werden de motoren snel bepakt en rond 9 uur vertrokken we. De bedoeling was om bij de plaatselijke benzinepomp nog even af te tanken, maar dat liep anders…. Volgens de krasse knar hadden we de pomp geblokkeerd en werden we ”vriendelijk verzocht” om een andere pomp te zoeken. Na het uitwisselen van nog een paar vriendelijkheden reden we verder. In de afdaling van de Nigerpass hebben we alsnog de tank vol kunnen gooien.
Via Castelruth vervolgden we onze weg. De weersomstandigheden waren prima, de uitzichten zeer mooi en de wegen uitdagend. Ten noorden van Bolzano had PST een mooie pas gevonden die ons op de route richting de Penserjoch zou brengen. Een mooie pas, met korte en steile stukken, soms niet meer dan een verharde holle weg.
Snel werd gestart met de aanloop naar de Penser en de klim volgde niet lang daarna. Mooie pas (2214 mtr). Het was inmiddels 12 uur en besloten werd om snel door te rijden. We wilden zsm in Sölden zijn om te lunchen. En daarvoor wachtte ons eerst nog de Jaufenpass (2094 mtr) en de Timmelsjoch (2474 mtr).
Een uurtje later begonnen we aan de Timmelsjoch en inmiddels was de lucht betrokken. Halverwege begon het zachtjes te regenen en dat hield niet meer op. Sterker, de regen werd na de top en in het dal alleen maar heviger, alles behalve prettige omstandigheden en met een voorzichtig tempo bereikten we Sölden alwaar we ons tegoed deden aan een heerlijke schnitzel.
Na de lunch, inmiddels regende het pijpenstelen :(, werd de rit rustig vervolgd. Hoe glad het was bleek toen een motorrijdtster die het blijkbaar niet snel genoeg vond gaan een inhaalactie inzette vanuit het achterwiel van WdK. Nadat ze haar eigen achterwiel zowat voorbij zag komen, zag ze in dat het treintje waarin ze zat, zo gek nog niet was. Ze voegde snel weer in achter PST om er niet meer weg te gaan.
Via een paar zeer mooie passen ten zuiden van Imst reden we over de Piller Höhe (1073 mtr) van het Ötztal naar het Paznauntal. De regen had gelukkig weer plaatsgemaakt voor de zon waardoor we konden genieten van de prachtige vergezichten. Via Landeck reden we het laatste stukje naar Kappl. In de zeer mooi gelegen Kapplerhof konden de motoren in de parkeergarage worden gezet, terwijl op dat moment ook de autocrew arriveerde.
Na een welkomstschnapps en een paar biertjes werd gedouched en fris werd de wandeling naar Kappl Dorf aangevangen. Uiteindelijk, na een fikse klauterpartij, werd het bekende Hotel Post bereikt alwaar we heerlijk hebben gegeten. Na de gebruikelijke afzakkertjes liepen we terug naar ons hotel (nu over normaal begaanbare weg) en werden de bedden opgezocht. Morgen uitslapen voor een rustdag. Ondanks de regen op de Timmelsjoch wederom een zeer geslaagde motordag. (PSL)
_____________________________________________________________________________________
Zondag 10 augustus 2014
We zijn heerlijk wakker geworden in Kappl. Het zonnetje lachte ons toe. Na een overheerlijk ontbijt waar werkelijk niets aan ontbrak zijn wij ons klaar gaan maken voor de dag.
Sandra en Wouter zijn nog in een recordtempo naar de waterval en kapeltje gelopen oftewel gerend omdat onze bus om 11:18 vertrok naar Ischgle. Na een korte wandeling in het dorp zijn wij aan onze liftentocht begonnen naar Samnaun. Na 3 stoeltjesliften en 2 gondels zijn wij aangekomen in Samnaun. In de liften hebben wij genoten van hele bijzondere uitzichten. Zo rustgevend. Geweldig. Voor te skiën zou Diana graag nog eens terug willen komen.
In Samnaun hebben wij ons verdeelt Sandra en Wouter en Peter Sl,Peter St, Paul en Diana. Samnaun is een dorp waar alles btw vrij is. Dus de dames hadden weer een heerlijk uurtje shop plezier gehad.
Sandra en Wouter hebben de parfumzaak leeg gekocht, Peter een rugzak en Diana eindelijk een handtas.
Na een goeie verlate lunch zijn wij weer aan onze liftentocht begonnen. Weer genoten van de verre uitzichten.
Terug in Kappl hebben wij ons opgefrisd voor het avondeten bij hotel Post, waar de heren het geheim van Post hebben gegeten. Na een afzakkertje in een cafeetje zijn wij aan de avondwandeling begonnen richting het hotel waar iedereen is gaan slapen na een volmaakte vakantiedag. (DP)
_____________________________________________________________________________________
Maandag 11 augustus 2014
De wekker liep voor Paul, Wouter en Sandra al vroeg af, want vandaag stond een wandeling op het programma naar de Niederelbhutte. Bepakt in regenkleding, Paul kon gelukkig een regenboek lenen van Peter Sleuters, vertrokken we om half negen naar de diasbahn. Met het liftje waren we al snel boven en begonnen we onze route naar boven, het startpunt lag op ruim 1800 meter. We konden kiezen uit route 6/7 en 8 en de laatste volgden we dan ook met veel enthousiasme. Een korte beschrijving van de route: het was heel lang en heel veel bergop, regen maar o zo mooi om te lopen. De wolken dreven van hoge hoogte naar het dal, en dat leverde mooie plaatjes op. Voor berggeit Paul was dit zijn eerste wandeltocht (ook de eerste wandeling op zijn eerste nieuwe bergschoenen) en dat ging gepaard met wat onzekere pasjes. Gelukkig is ook Paul heelhuids bij de hut aangekomen en hij was werkelijk stil – dat komt bij hem niet vaak voor – van alle indrukken die hij heeft opgedaan. In iets minder dan 2,5uur hebben we een tocht afgelegd die ons tot een hoogte van 2300 meter bracht en ondanks de regen was het de moeite meer dan waard!!! In de hut hebben we ons tegoed gedaan aan koffie, thee, cola, en niet te vergeten de goulashsuppe (daar genoten we ’s middags ook nog van). Goedgemutst vertrokken we om kwart over 1 weer naar beneden, uiteraard in de regen. Het was voor Paul nog even spannend met afdalen maar ook dit heeft hij goed ervan af gebracht! In bijna anderhalf uur stonden we alweer bij de diasbahn waar we geheel onverwachts Peter Sleuters en Diana tegenkwamen die een rondje rond het meer boven gingen lopen. Wij waren echter alleen nog geïnteresseerd in een warm bad en hebben de lift dan ook snel naar beneden gegaan. Moe, nat, koud maar voldaan kwamen we aan in ons hotel. Nadat we weer opgewarmd waren en uitgerust zijn we met zijn allen naar hotel Hirsch gegaan voor de inwendige mens te verwennen.
De oplettende lezer heeft Peter Steskens in dit verhaal gemist. Hij was vandaag niet helemaal lekker en heeft zijn dag in bed doorgebracht. Inmiddels voelt hij zich alweer wat beter! (SM)
____________________________________________________________________________________
Dinsdag 12 augustus 2014
Na een heerlijk nachtje met rust zijn wij niet al te vroeg opgestaan. Onze Thomas had ons weer een heerlijk ontbijt gemaakt. Het is vandaag is het droog met een klein zonnetje. Heerlijk om de beentjes te laten bewegen. Peter SL. en Peter ST. hadden graag een ritje op de motor willen maken maar helaas was Peter St. Nog niet fit genoeg en besloot na het ontbijt dan ook weer in bed te gaan liggen. Dus werd er besloten naar het Silvretta meer te gaan. Iedereen de bergschoenen aan en op naar de lokale bus. Deze was heel goed gevuld dus het was staan en goed vasthouden.
Na een busreis van een klein uurtje zijn wij aangekomen. Prachtig uitzicht over het meer. Na een kleine wandeling zijn wij heerlijk gaan lunchen. Kleine souvenirs werden nog gekocht en onze busreis ging terug naar Kappl dorp. Daar aangekomen hebben heerlijk genoten van koffie samen met Peter deze voelde zich iets beter. Het avondeten hebben wij bij hotel Post gedaan, wederom heerlijk! S’avonds speelde er nog een blaaskapel en deze vonden de mannen toch erg gezellig. Tevens werden er oude ambachten uitgebeeld. Naar de avondwandeling ging iedereen lekker naar bedje. (DP)
_____________________________________________________________________________________
Woensdag 13 & Donderdag 14 augustus 2014
Na ons gezellig verblijf in Kappl komt het einde van de vakantie in zicht. De terugreis naar Nederland wordt langzaam ingezet. Vanuit Kappl zijn het ongeveer 800 kilometer naar huis. Voorafgaand hebben we het zo gepland dat we halverwege een tussenstop hebben in Bad Herrenalb in Duitsland. Toen we ’s morgens in Kappl wakker werden regende het pijpenstelen. Na ons heerlijke ontbijt hebben de motormannen hun motor gestart en het regenachtige weer getrotseerd. Na hun vertrek hebben Diana, Sandra en Paul de koffers in de auto geladen, de gastheer gedag gezegd en ook de reis voortgezet richting Bad Herrenalb. Na Sandra’s lievelingsrit: het rijden van de tornanties, dit zijn de haarspeldbochten in de bergen, was het voor de autocrew een lange rit over de autosnelweg. In het middaguur hebben we een lekkere lunch gegeten en zijn we verder gegaan met onze autorit. Door een aantal ongevallen op de weg stond er veel kilometer file. Hier konden we geen omweg voor rijden, dus onze reis duurde langer dan verwacht.
Vanwege het file rijden waren we blij dat er na ongeveer 400 kilometer een tussenstop was gepland. Aangekomen bij ons hotel in Bad Herrenalb zaten de motormannen ons trots op een bankje op te wachten. We werden ontvangen in het hotel waarna we een heerlijk glas te drinken pakten. We hebben daarna onze spullen op onze kamers gelegd en we mochten aanschuiven aan onze eettafel. We
begonnen met een bord groentesoep en geheel in stijl hebben we allemaal een heerlijke schnitzel gegeten. Na het eten hebben we een rondje door het dorp gewandeld. Toen we weer terugkwamen bij het hotel hebben we allemaal nog een aantal slaapmutsjes gedronken. Omdat het een kür hotel is, ging om 22.00 uur de bar dicht en de lampen uit. Ook wij zijn toen naar onze hotelkamers gegaan.
Omdat we vroeg in bed lagen, stonden we de volgende dag vroeg op. Om 8.00 uur zaten we aan het ontbijt, dat in een kür hotel aan te raden is. Een uitgebreid ontbijt werd ons met veel zorg door de ober op onze tafel gezet en dit hebben we ons heerlijk laten smaken. Om 9.00 uur hebben de motormannen hun motorrit voortgezet en om half 10 zat de autocrew in de auto. De kilometers naar Nederland gingen voorspoedig. Geheel volgens planning kwam de autocrew ‘s middags om kwart voor 3 aan in Echt. Bij Sandra hebben we toen een kop koffie gedronken en hebben we (Sandra, Diana en Paul ) naverteld over wat we op vakantie hebben meegemaakt. De motormannen zouden rond 17.00 uur bij Peter en Diana thuis aankomen. Om die tijd wachtten wij hun daar op. Als afsluiter van de vakantie hebben we gezamenlijk Chinees gegeten. Hierna is iedereen naar hun eigen huis gegaan en was de vakantie dan toch echt voorbij… We hebben ervan genoten! (PC)
___________________________________________________________________________________
Donderdag 14 augustus 2014, Motorgroep
Vandaag onze laatste etappe, vanavond slapen we weer in onze eigen bedden. De dag begint wederom met het wel zeer hartelijke welkom van onze gastheren in het hotel.Voor ons net allemaal íetsje té vriendelijk (als dat al mogelijk is, misschien zijn we het simpelweg niet zo gewend ). Maar eerlijk is eerlijk, we hebben echt helemaal niets te klagen over het hotel. Goed eten, zééér vriendelijk, rustig (gelegen) en lekker ontbijt. Al was de generatiekloof tussen ons en de overige gasten zo breed als de Grand Canyon waarvan we de jongste op plm 76 schatten 😉
Op tijd ontbeten en tegen 9:15 gingen we op pad. Volgens de planning 430 km’s. De reis verliep vlot en zonder noemenswaardige rotzooi van bovenaf, hier en daar wat gedruppel. Desalniettemin was de weg op veel plaatsen nat, wat het rijcomfort en –beleving niet in positieve zin beïnvloede…. De verwachtte aankomsttijd was dan ook ver na 17 uur. Bij een wegafsluiting (Umleitúng) was het tijd om de plannen in de kast te zetten en een nieuwe route uit te stippelen: via de autobahnen A65 en A1 zsm naar het Schlosshotel in Neuerburg om ons daar weer voor 10 euro aan een heerlijke schnitzel met cola tegoed te doen. Daarna naar huis, waar we hoopten tussen 4 en 5 aan te komen.
Liep dat effe anders….. Net op de A1 in de richting van Trier stuitert thv Hermeskeil/Reinsfeld plots een Volvo XC60 met minstens 160 km/u over het asfalt, vlak voor onze ogen. Een dubbele rietberger met vijfvoudige schroef gehoekt achterover tot stand op de vangrail. Ik schrijf het wel met enige humor, maar het was duidelijk een hele zware crash waarbij we alle drie uitgingen van het ergste…. Nadat we ons eerst zelf veilig aan de kant kregen, trof PSL naast het voertuig al meteen de enige inzittende aan: ze stond en ze praatte!!! Applausje voor Volvo is hier wel op z’n plaats. Terwijl PST druk bezig was om de onheilsplek te beveiligen, hebben WdK en PSL zich over het slachtoffer ontfermt en in afwachting van de hulptroepen de ABCDE-afgewerkt, nekkraag aangebracht en alle maatregelen (binnen onze mogelijkheden) getroffen om verder letsel te voorkomen. Daarna was het wachten op de hulptroepen. Het duurde wel even, maar dan héb je ook wat: 2 Ambulances (RTW), 1 NotArtz, 4!!! brandweerwagens, de Duitse variant van RWS, bergers en de nodige politie. Over de kwaliteit van de medische hulpverlening kan veel gezegd worden. De beste omschrijving lijkt mij een rampenfilm met Mr. Bean in de hoofdrol en het vliegende circus van Monty Python in een verdienstelijke bijrol…. Laat ik het er maar op houden, dat het voor de patiënt goed was dat Wouter en ik erbij zijn gebleven. Nadat de patiënt met een RTW was afgevoerd en we bij de politie onze gegevens hebben achtergelaten (@ GJ: deze keer eens niet voor een bekeuring ) hebben we onze weg weer vervolgd.
Alle drie onder de indruk van hetgeen we het afgelopen uur hadden meegemaakt. De keuken in Neuerburg was ongetwijfeld al gesloten en veel zin om nog lang te rijden hadden we ook niet meer, dus werd koers gezet richting Wittlich alwaar we zowel de tanks als de magen hebben volgegooid (resp. met euro 95 en pizza/fris). Na de lunch zijn we de autoweg weer opgedraaid en hebben we koers gezet voor de laatste 2 uurtjes naar huis. Gelukkig hebben we de zwaarste buien net kunnen omzeilen, al was aan de file voor Maastricht geen ontkomen aan.
En zo kwam tegen half 6 de kerktoren van Echt weer in zicht. PSL met 2.943 km, PST met 2.888 km en WdK met plm 2.600 km meer op de tellers dan 12 dagen daarvoor, zijn we weer veilig aangekomen op de Wilhelminalaan, alwaar we werden verwelkomd door de schoonouders van PST en uiteraard de autocrew, inmiddels aangevuld met Fien. Na een afsluitende gezamenlijke maaltijd (“Wahnsinn” 😀 ) is de BCB-tour 2014 naar (zuid) Tirol tot een einde gekomen. Vooral de Dolomieten zijn een ware speeltuin voor elke motorrijder. Vooral de 60 tornanti van de Pordoi en de mooie Passo Rollo en Passo di Vàlles hebben indruk op me gemaakt. Het was jammer dat de weergoden ons op de GrossGlockner en de Timmelsjoch niet gunstig gezind waren maar al met al hebben we kunnen genieten van mooie passen, (meestal) heerlijk motorweer, geweldig eten en uitstekende accommodaties. En uiteraard ook van de aanwezigheid van de autocrew!!! Thanks you all en tot de volgende BCB-tour (PSL)