Zoals elke trip houden we tijdens de trip een blog bij. Om na verloop van tijd toch het verslag van de reis volledig terug te kunnen vinden vatten we deze samen in een volledige pagina. Deze bevat dus alle blogberichten in chronologische volgorde.
9-05-2019, PST: Nog één nachtje slapen…
Morgen vertrekken we voor onze jaarlijkse motortrip, dit jaar met bestemming Schotland. Helaas heeft Wouter op het laatste moment moeten afhaken. Dus we zijn weer met z’n drietjes op pad; PSL, GJ en ondergetekende.
Zojuist de motor definitief beladen hetgeen nog een hele klus bleek. In tegenstelling tot andere reizen, gaan we naar het Noorden (nou ja, Noord-Westen) en dus daalt de temperatuur. En hoewel, zeker voor Schotse begrippen, de voorspellingen hoopvol zijn, betekent dat thermoshirts, extra sokken, en truien. Daarbij slapen we de eerste nacht op de boot van IJmuiden naar Newcastle, waarbij alles voor deze eerste nacht in één tas moet zitten. Maar met inmiddels 3 koffers is de puzzel gemakkelijk gelukt en over 8 dagen weten we of alles voldoende was…
10-05-2019, GJ: Dag 1, Echt – IJmuiden
Het is zover, de reis naar en door Schotland gaat vandaag dan toch echt beginnen.
Rond 12.00 uur is het voltallige reisgezelschap aanwezig. Ook zijn er veel uitzwaaiers. Helaas is ook Wouter onder de uitzwaaiers, één van onze vaste BCB rijders. Wouter zou mee gaan op deze trip, helaas hebben Sandra en Wouter elkaar nu hard nodig. We denken aan jullie!
Er wordt nog koortsachtig overleg gepleegd of de regenpakken mee mogen. GJ heeft het al (standaard) aan, de beide Peters twijfelen.
Rond 12.30 worden de motoren gestart en na 900 meter zitten we op de A2 richting Amsterdam.
PSL heeft buienradar gecheckt, na Weert zou het droog zijn. Peter heeft gelijk, de regen stopt ter hoogte van Weert. Wel krijgen we nog een fikse bui ter hoogte van Maarheeze en Den Bosch maar dat mag de pret niet drukken.
We rijden in één ruk door naar IJmuiden en stoppen bij de ferry om in te checken. Eerst onze reservering laten checken en dan langs de douane, gelukkig heeft niemand iets zodanig op zijn kerfstok dat hij niet mee mag. Alleen de ID van PST moet 2 x gescand worden, geen idee waarom..
Dan gaat het gebeuren, we mogen de motoren in de ferry rijden en zelf met spanbanden vastzetten. De motoren moeten zo strak langs de wand van de ferry worden geparkeerd dat PST niet eens kan afstappen. Waarschijnlijk door de afmetingen van de BMW…
Als de motoren vastgesjord staan mogen we naar de hut. PST is al onderweg, PSL en GJ lopen samen. PSL en GJ zijn al omgekleed en opgefrist als PST binnenkomt, eindelijk de hut gevonden. PSL heeft wel eens een tweepersoons hut gehad die ruimer was.
Omdat in de vierpersoonshut uitklapbare stapelbedden zitten hebben PSL en GJ (beiden ex-sigma leden en dus alert op gevaar) besloten dat PST beneden mag liggen. Nadat we alle natte kleding te drogen hebben gehangen (temperatuur in de hut is ruim 25 graden) gaan we voor onze eerste biertje.
Omdat onze hut op de 4de etage ligt en de skybar op de 11 etage ligt hebben we een flinke wandeling voor de boeg. Aangekomen op de 9e etage kiezen beide Peters voor de lift. Helaas gaat deze maar tot 10, moeten de mannen met de trap omlaag naar 9 en dan buitenom naar de 11 etage.
Daar aangekomen hebben we een prima plekje gevonden waar we een lekker biertje voor het eten kunnen nuttigen. Het goede nieuws is dat PST totaal geen last van het varen heeft, hopelijk blijft dit zo.
Voor iedereen die liever een kort verslag wil lezen: Tussen Utrecht en Amsterdam was er traject controle…. Update: de lift is eerst naar de 4e verdieping gegaan, toen pas naar 10…
11-05-2019 GJ: Dag 2, Newcastle – Ayr
Na een gezellige avond op de ferry zijn we na een afsluitend kopje koffie naar onze hut gegaan. Best een comfortabele manier van reizen. Als we rond 7.00 uur wakker worden varen we al langs de kust van Engeland. PST en PSL hebben beiden niet gesnurkt, ze kunnen in de toekomst dus best samen op een kamer. PSL en PST hebben wel een tijdje wakker gelegen, dat kan natuurlijk ook de reden van het niet snurken zijn.
Rond 8.30 uur vertrekken we naar de ontbijtzaal. Er is voor ieder wat wils, alleen valt het onze horecatijger PST op dat er totaal geen logica in het buffet zit. Nadat we de witte bonen in tomatensaus, de scrambled eggs en twee kannen koffie op hebben is het tijd om onze hut weer op te zoeken. De motorkleding wordt weer aangetrokken en we gaan naar het dek om alvast de spanbanden los te gaan maken.
Rond 10.30 mogen we de ferry verlaten, direct boeken we tijdswinst. Zodra we aan wal zijn mag de klok een uur terug worden gezet. Alleen is de vreugde van korte duur, we mogen buiten in een mega rij aansluiten voor de paspoortcontrole. Als we eindelijk langs de douane zijn kan de trip van vandaag beginnen. Het weer ziet er prima uit, zelfs GJ waagt de gok om zonder regenkleding te rijden.
Vanuit Newcastle gaan we richting Ayr. Het is behoorlijk druk in Newcastle. Wel handig om te wennen aan het links rijden. De flitspalen zijn herkenbaar uit de mister Bean film, alleen is het onmogelijk om een snelheidsovertreding te begaan. Als we de stad uit zijn gaan we na een tijdje de binnenlanden in. De natuur is prachtig, veel velden met koolzaad en waar je ook maar kijkt staan schapen met lammetjes. Na een aantal uurtjes rijden krijgen we toch nog een flinke bui, terwijl we in de verte de zon zien schijnen. Er zijn insecten genoeg in Schotland, regelmatig worden de vizieren schoongemaakt met vochtige doekjes.
Omdat we nog niet één horeca gelegenheid zijn tegengekomen besluiten we van de route af te wijken en in Lockerbie de motoren te tanken en tevens een hapje te eten.Na de lunch hebben we een alternatieve route gekozen, ook deze is de moeite waard. PST vind het heerlijk, na jaren als frontrijder gereden te hebben heeft PST ervoor gekozen om de laatste positie in te kleden. Dit bevalt prima. PSL doet overigens voortreffelijk werk, soms laat hij PST en GJ stukken van Schotland zien die niet eens in de basisroute staan.
De electric brae geeft prachtige vergezichten over het water. Als we rond 17.30 lokale tijd arriveren mogen we de motoren achter een poortje parkeren waar het milieupark gehuisvest is. Na een container of 6 verzet te hebben staan de motoren op de plek. De motor van PSL doet dienst als alarm voor alle drie de motoren. We kunnen dus met een gerust hart gaan douchen en daarna in Ayr op zoek gaan naar een lekker eettentje.
We belanden in een oud kerkje waar een gezellige bar in gehuisvest is. In ieder geval trekt deze opzet meer bezoekers in de kerk dan de oorspronkelijke bedoeling.We besluiten in deze kerk ook een hapje te eten nadat een man die achter ons zit zijn bordje heeft gekregen. Het ruikt in ieder geval prima!
12-05-2019 GJ: Dag 3, Ayr – Aragan
Vandaag mogen we op tijd opstaan, we hebben een behoorlijke rit voor de boeg. Er staat een heerlijk ontbijtje voor ons klaar. Nadat we ontbeten hebben gaan we snel de tassen inpakken en de motoren weer startklaar maken. Na een paar kilometer hebben we een tankstation gevonden, in Schotland tanken we al als we 100 kilometer of meer gereden hebben. De tankstations zijn hier schaars. Om 9.15 moeten we inchecken bij de ferry naar Arran. Omdat de spanning of we de ferry op tijd gaan halen groot is schrappen we de binnendoorroute en kiezen de grote weg. PST ergert zich groen aan de onnodige rechtsrijders. We komen gelukkig ruim op tijd bij de ferry aan.
Na een tijdje lekker in de zon gestaan te hebben mogen we de motoren in de ferry rijden. Niet zo groot als de ferry van IJmuiden naar Newcastle maar toch een behoorlijke jongen. De motoren worden netjes langs de kant gezet, we volgen de aanwijzingen braaf op. De motoren worden vakkundig vastgezet, één wig voor het voorwiel en één wig achter het achter-wiel en een touw rondom de achtervork. Klaar! We gaan lekker naar het lounge-dek, hier drinken we eindelijk weer een kopje koffie. Sinds PSL voorrijder is hebben we een chronisch tekort aan koffiepauzes. Na een uurtje varen zijn we op het eiland Arran aangekomen. Er reizen drommen wandelaars en fietsers mee, gelukkig staan de drie motoren als eerste klaar om de ferry te verlaten. Na een mooie rit over het eiland zijn we bijna bij de volgende ferry aangekomen als PSL opeens stopt. PST en GJ kijken een beetje verbaast om zich heen, in geen velden of wegen is hier een kopje koffie te scoren. Er dient zich een technisch mankementje aan, door de glooiende single tracks is de garminhouder van de AfricanTwin los gerammeld. Om een idee te krijgen hoe glooiend hobbelig het op onze route is, PST komt voor het eerst met motor en al los van de grond. Voor iedereen die de motor van PST niet kent, dit is een best zware BMW. Omdat (ex)wegenwacht GJ en hobbybob PST direct te hulp schieten is het euvel zo gerepareerd, beide knutselaars vinden de oplossing beter dan origineel.
De bemanning van de volgende ferry is nog simpeler met het vastzetten met de motoren, ze hoeven alleen op de zijstandaard en in de versnelling. Tijdens de overtocht maken we kennis met een van oorsprong Nieuw Zeelandse vrouw die lang in Nederland heeft gewoond. Nu is ze samen met haar man een rondreis aan het maken die 8 maanden gaat duren. Om het verslag niet te lang te maken is er meer info over deze reis bij PST te verkrijgen. Als we weer aan wal gaan besluiten we zo snel mogelijk te gaan lunchen, het is al 12.30 geweest. Na een dik uur sturen wijkt PSL van de route af om in een dorpje een restaurantje te zoeken. Omdat er niets open is besluit PSL om ons naar een tankstation te dirigeren waar we nadat de motoren weer vol getankt zijn ook gelegenheid is om een versbereide sandwich te kopen. Daarna gaan we weer verder door de prachtige natuur, vaak langs de kust.
Op het eind van de route vinden we weer een tankstation. We moeten opschieten, PST is bang dat de jeugdherberg waar we vannacht slapen om 18.00 uur sluit. De pompbediende waarschuwt ons dat de pomp niet zo heel snel is, na een kwartiertje zitten de drie motoren weer vol.
Aangekomen in de jeugdherberg vragen we naar de opties wat eten en drinken betreft. Omdat het een jeugdherberg is mag er geen alcohol geschonken worden. We kunnen wel de ingrediënten voor een maaltijd scoren, volgens de receptionist Arran is het maaltje zo klaar met behulp van de magnetron. Gezamenlijk kiezen we voor een restaurantje 4 kilometer verderop. We hebben drie opties. Optie 1 vervalt, de taxichauffeur die ons zou kunnen brengen heeft gedronken…Optie 2 is wandelen, wat niet de unanieme voorkeur heeft van alle deelnemers van deze reis. PST kiest voor optie 3. Met de motor een hapje gaan eten, de eerste keer in het bestaan van de BCB ritten dat we om 20.00 uur nog geen biertje op hebben.
Daarna gaan we nog bij de lokale Martin Aerts langs om nog een paar biertjes te kopen. In de lounge van de herberg zitten behoorlijk wat wandelaars, het gaat een gezellige avond worden. Tot morgen!
13-05-2019, GJ: Dag 4, Ratagan – Garve
Om 9.15 komt de kapitein annex tv reparateur aan om alles op te starten. De vuurtoren die ook dient als souveniersshop gaat eerst open, daarna gaat de kapitein aan de overkant de matroos ophalen. Rond 10.00 uur komt de kapitein met de ferry ons oppikken, weer wordt het vastzetten van de motoren eenvoudiger. Blijf er maar gewoon opzitten, we zijn zo aan de overkant. Hier beginnen we direct aan een singletrack, sommige stukken zijn best uitdagend.
Om 10.50 gebeurd iets onverwacht, PSL geeft aan dat we de eerste koffiepauze verdient hebben. Om 11.00 uur opent de koffietent, het is gelukkig het wachten waard. Na drie dagen zonder koffie smaakt alles. We krijgen zo’n grote mok dat PST de helft niet op krijgt. Daarna vervolgen we onze weg, een mooi rondje over de Isle of Skye. Prachtige vergezichten, soms een azuurblauwe zee en ook hier weer heel veel lammetjes en schaapjes.
Rond 12.30 stopt PSL weer bij een tankstation. PST en GJ denken wederom een sandwich bij de shop te moeten scoren, gelukkig gaan we alleen tanken. Een uurtje later stoppen we bij een gezellig restaurantje waar we een lekkere lunch krijgen. Daarna krijgen we wederom een mooi stuk van de route, veel bochtenwerk en hoogte meters. Regelmatig zien we vee los lopen, één schaapje heeft de oversteek niet overleefd.
Wat opvalt is de beleefdheid van de Schotten, als we over de singletrack wegen rijden stopt echt iedereen die ons tegenkomt om ons een vrije doorgang te geven. Iedereen zwaait ook heel enthousiast, op dit eiland kennen ze in het verkeer geen stress. Nogmaals stoppen we voor een kop koffie, PST verteld de barman dat de lat behoorlijk hoog ligt na onze eerdere stop vanochtend.
Nadat we het laatste stuk behoorlijk door hebben kunnen rijden arriveren we bij onze bar/restaurant/slaapplek. We frissen ons lekker op en gaan daarna naar de bar. Omdat we graag de Schotse cuisine proeven kiest PSL voor het gerecht Haggis, een plaatselijke delicatesse. De smaak is prima. Nadat het bordje leeg is krijgen we de “hoofd” ingrediënten te horen.
Omdat we woensdagmiddag een excursie bij een whisky distilleerderij hebben besluiten we ook al deze drank te testen. Alleen PSL drinkt de whisky puur, PST en GJ vinden de whisky aangelengd met water net iets beter te pruimen. We gaan nog even door met proeven, tot morgen!
14-5-2019 GJ: Dag 5, Garve – Dingwall
Na een prima nacht zijn we lekker vroeg op om te ontbijten. Vandaag staat de koninginnenrit van 353 km door het Schotse hoogland op het programma. Halverwege de tocht zullen we het meest noordelijke punt van onze reis bereiken. Onze eindbestemming van vandaag ligt 18 kilometer van ons vertrekpunt, we maken ongeveer een rondje.
De start van de route is redelijk saai, lange stukken asfalt met af en toe een klein knikje. Nadat de route is afgebogen naar het zoveelste prachtige natuurpark heeft PSL de smaak te pakken. Spontaan stopt hij als frontman na ruim anderhalf uur voor een bak koffie. De route is al een stuk uitdagender, veel singletrack rijden met los grind voor en in de bocht als extra.
We hebben de afgelopen dagen unieke beelden gezien, veel meren, prachtige vergezichten, sneeuw op de bergtoppen en een afwisselend landschap. Er zijn heel veel schapen op het eiland, ze lopen vaak samen met hun lammetjes langs en op de weg.
We maken een kleine uitstap naar een prachtig strandje bij Achmelvich Beach. Het water is kraakhelder en het strand is bijna wit. Dit is waarschijnlijk ons sportieve hoogtepunt van deze trip, we mogen vanaf de parkeerplaats tot het strand lopen. Een afstand waar normaal gesproken zeker een taxi voor wordt gebeld.
We vervolgen onze reis en als PSL weer van de route afwijkt kunnen we op een prima locatie lunchen. Aan een meer met een mooi uitzicht bestellen PST en GJ een grote pan mosselen, PSL gaat voor de fish en chips. Het is zo lekker dat PST nog wel een pan op krijgt.
Het is super weer, 20 graden en een strak blauwe lucht. Rond 13.30 zijn we in Durness, het meest noordelijke punt in onze route. Hier stoppen we om naar de zee te kijken en een groepsfoto te maken.
Als we weer een tijdje aan het rijden zijn krijgen we een weg van 33 kilometer lang. Deze weg is heel lang geleden aangelegd en daarna nooit meer onderhouden. In het midden van de weg groeien stukjes voetbalveld. Normaal heb je in Schotland op de smallere wegen om de 100 meter een passeerplek, deze weg is waarschijnlijk vergeten. Na deze weg krijgen we een betere weg, alleen verdwijnt de mooie blauwe lucht opeens. We ruiken brandlucht, zover als we kunnen kijken is de blauwe lucht weg en hangt een soort van smogwaas.
Het is een behoorlijke rit vandaag, we komen net na 18.00 uur aan in ons hotelletje. Onze reisleider heeft weer prima accommodaties geboekt, we hebben erg ruime kamers. We frissen ons op en gaan dan alweer te voet naar een bar (aan de overkant) om een biertje te scoren voor het eten. Tot morgen!
15-05-2019 GJ: Dag 6, Dingwall – Dufftown
Vandaag zijn de plannen iets aangepast. Omdat we om 15.00 uur bij een whisky distileerderij een proeverij hebben besluiten we om lekker vroeg op te staan. Alleen PSL en PST willen uitslapen en nemen een kortere route dan gepland. GJ heeft de wekker om 6.30 gezet. Om 6.35 vraagt PST voorzichtig wiens wekker kabaal maakt….
Om 8.00 uur vertrekt GJ voor de volledige route van deze dag, ruim 220 kilometer. Met een heel klein beetje geluk ziet GJ het monster van Loch Ness. Het weer en de route is wederom prachtig, het is wel te merken dat we iets zuidelijker zitten. Waar we gisteren nog tientallen kilometers konden rijden zonder bebouwing te zien liggen, vandaag loopt de route door een aantal kleinere dorpjes.
Het meer van Loch Ness ligt er zo glad als een biljartlaken bij. Nessie is in geen velden of wegen te bekennen. Wel rijden er behoorlijk wat Nederlanders langs het meer, tot nu toe één van de drukkere straten in onze route. GJ ziet opeens de motoren van PST en PSL staan. Nadat GJ zijn stalen ros ook aan de kant heeft gezet drinken we weer samen een dubbele espresso.
Het laatste stukje van de route lijkt veel op zuid Limburg, heuvelachtig en veel koeien in de wei.
Lekker vroeg arriveren we bij ons hotelletje in Dufftown. Nadat we ons opgefrist hebben maken we een wandeling door het dorpje. We lunchen bij een zaak waar PST volgend jaar niet perse weer hoeft te lunchen. Als we naar onze proeverij wandelen heeft PST een flinke smile. Omdat het heen een kilometer bergaf wandelen is moeten we terug…….met de taxi. Onze reisleider heeft alvast een kaartje van een taxibedrijf geregeld.
Vergezeld door een stralend zonnetje wandelen we naar beneden. Voor ons alle drie als niet wisky-drinkers best spannend, wat gaan we wijzer worden? Stipt om 15.00 uur beginnen we met een inleidend filmpje over het ontstaan van de distileerderij. PST heeft al van te voren gezegd dat hij geen onzin over eigen bronnen wil horen, dat heeft hij vaak genoeg gehoord bij de bierbrouwerijen waar hij als horeca tijger op bezoek is geweest. Ook hier hebben ze uiteraard hun eigen watervoorziening, om de kwaliteit van het water uit het beekje te waarborgen hebben ze het land rondom “hun” beek gekocht zodat er geen vervuiling in het water terecht kan komen. Daarna volgt een indrukwekkende rondleiding, wat liggen er veel vaten te rijpen. Als afsluiting mogen we 5 soorten wisky proeven, ieder heeft zijn eigen voorkeur.
We besluiten onze gezonde levensstijl voort te zetten en weer naar Dufftown te wandelen. PST maakt zich zorgen of hij nog wel van Diana mee mag op motorvakantie. Al zijn kleding begint te fladderen rondom zijn goddelijke lichaam. In een plaatselijke pub kiezen we toch voor een biertje. Strakjes nog een hapje eten en dan hebben we deze dag er ook weer op zitten. Tot morgen!
15-05-2019 GJ: Dag 7, Dufftown – Stirling
Nadat PST gisteren al naar bedje is gegaan om goed uitgerust aan de volgende toerdag te beginnen besluiten PSL en GJ nog een laatste biertje in de plaatselijke kroeg te drinken. We raken in gesprek met twee Amerikaanse dames die we eerder op de dag hebben leren kennen tijdens de proeverij. De dames willen weten wat we voor de kost doen en of we al eens in Amerika zijn geweest. De dames willen heel graag in Europa gaan wonen, ze schamen zich nogal voor “hun” president. Één dame heeft overigens een belangrijke baan, ze is CEO van een eenmansbedrijf. Omdat we in twee hotels liggen moet GJ PST wakker bellen als hij naar huis gaat. GJ laat de telefoon een aantal keren overgaan, hij hoort de telefoon buiten op straat overgaan. Toch gebeurd er in eerste instantie vrij weinig, eigenlijk niets. Gelukkig hoort hij opeens gestommel, even later zacht het woord “vang”. De sleutels geven GJ toegang tot zijn nestje en de mannen slapen al snel voortreffelijk.
Vandaag hebben we een rustige start. Tijdens het ontbijt raken we weer in gesprek met twee Amerikanen, nu een ouder echtpaar die speciaal voor de proeverijen naar Schotland zijn gekomen. Ook deze aardige Amerikanen willen weer weten wat we voor de kost doen. Ze zijn superblij dat GJ bij de wegenwacht werkt, want ze hebben een huurautootje meegekregen waar ze de airco en de navigatie niet van aangezet krijgen. Na het ontbijt loopt GJ even mee, het huurautootje is een full option Mercedes GLA. De airco, iPad en de stoelverstelling worden uitgelegd en daarna kunnen de boys de reis starten.
Tijdens de start gaat het bijna mis, GJ wil domino day gaan spelen. De motor van GJ staat erg scheef, nadat GJ de motor van de middenbok heeft geduwd is de motor direct topzwaar en valt half om. Bijna tegen de motor van PSL. Omdat GJ de motor tegen houdt en PSL erg zuinig is op zijn Africa Twin roept PSL de hulp in van PST om de motor weer helemaal rechtop te krijgen. Met vereende krachten is het klusje zo geklaard zonder schade. Het volgende momentje dient zich aan tijdens het wegrijden van PSL, hij vertrekt zoals je in Nederland ook zou vertrekken. Alle Schotten die op dat moment in de buurt waren geven positieve feedback aan PST, PSL was al in geen velden of wegen meer te bekennen. In Schotland rijden ook motorrijders links… PST en GJ worden door de twee Amerikaanse dames uitgezwaaid die toevallig ook vertrekken.
Eenmaal onderweg valt het ons op hoe mooi de route van vandaag is, we rijden bijna constant langs beekjes, meertjes en rivieren.
Na anderhalf uur hebben we onze eerste koffiepauze, PSL is tijdens deze motortocht ontzettend gegroeid als voorrijder. De route wordt steeds mooier, stukken van de route lijken op de omgeving Eifel en de Moezelstreek. De lunch nuttigen we in een skihut. PST neemt een berry brownie, hij blijft er ongerust over of Diana hem nog wel zal herkennen. We hebben vandaag een behoorlijk tempo, we arriveren rond 16.00 uur bij het hotel. Omdat we morgen alweer richting de ferry in Newcastle vertrekken besluiten we op tijd te douchen, daarna een hapje te eten en na een paar biertjes op tijd naar bed te gaan. Het zit er bijna op, wat is Schotland mooi!
16-05-2019 GJ: Dag 8, Stirling – Newcastle
Omdat er al de hele week feedback is over de lengte van het dagverslag bij deze een poging om het verslag korter te houden:
We zijn netjes om 7.00 uur in de ontbijtruimte. Daarna snel de motor op, de route naar Newcastle is rond de 300 km.
De reis verloopt voorspoedig, er zitten al behoorlijke stukken A wegen in. Toch rijden we ook over prachtige binnendoorwegen, met soms heel mooie vergezichten. Na de lunch in Engeland rijden we de laatste 100 km, GJ heeft de mijlen op zijn navigatie alweer aangepast naar kilometers. We arriveren rond 15.00 uur bij de ferry, het inchecken gaat redelijk snel. Alleen de motoren op het autodek krijgen verloopt een stuk moeizamer, één voor één worden de vrachtauto’s, bussen, personenauto’s en motoren die voor ons staan naar het dek gedirigeerd. We hebben wel de goede kant van het ferry om te parkeren, deze keer zijn er geen problemen met afstappen.
Alleen PST heeft het even aan de stok met een crewlid, de man vind PST’s motor te ver van de kant staan. PST zet de motor mopperend vlak langs de muur. Na een kort gesprekje verdwijnt de man en PST zet zijn motor weer net zo vrolijk een beetje opzij. Twee probleempjes in één keer opgelost. Na een korte opfrisbeurt gaan we weer snel de skybar opzoeken. Wat een week, 7 dagen door Schotland in de stralende zon met een temperatuur van ongeveer 20 graden. Heerlijk!
Juni, PS: Samenvattend / Achteraf
Toen we kozen voor een trip naar Schotland zag ik mezelf al een week lang in het regenpak lopen en rijden. Deze associatie roept het Brits Koninkrijk nu eenmaal meteen op. Wij hebben, op een hele kleine bui de eerst dag na, uitsluitend zon gehad, bij een voor motorrijders (en zeker mezelf!) ideale 15 tot 20 graden. Onder deze omstandigheden is motorrijden, zeker met vrienden die al meer dan 10 jaar samen rijden, overal geweldig.
Viel Schotland dan tegen? Zeker niet. Het was wel anders dan mijn verwachtingen. Daar kan Schotland niets aan doen, dat ligt aan mij. Dat het geen Alpen zijn was vooraf duidelijk. Maar bij de term “Highlands in het Noorden” dacht ik toch aan meer hoogtemeters dan daadwerkelijk het geval is. Wegen blijven slingeren en glooien. Je gaat voortdurend op en neer en heen en weer om vervolgens toch weer op (bijna) zeeniveau uit te komen.
Het uiterste Noorden was zelfs relatief saai. Enige opwinding was de kiezel en grind die regelmatig op de weg opdoken. Zodra je er eenmaal op ingesteld was (meer achterrem, minder voorrem) ging het prima, maar lag het incidenteel / opeens op de weg of in de bocht dan was er toch een schrikmomentje.
Dat zelfde schrikmomentje had ik ook de eerste twee dagen. Links rijden in verkeer stelt niets voor. Maar ben je al twintig minuten op een single-track-road aan het rijden en komt om de bocht opeens een tegenligger dan ben je instinctief toch geneigd naar rechts te duiken. Gelukkig steeds tijd genoeg om alsnog te corrigeren naar links, maar de blik in de ogen van de minstens zo zeer geschrokken tegenligger blijft even hangen.
Voor de rest benoem ik bij deze de Schotten tot het meest vriendelijke volk dat ik tot nu toe heb leren kennen. Op de single track roads gaan ze zodra ze ook maar iets zien bewegen meteen aan de kant. Steevast gevolgd door een vriendelijke wuif bij het passeren. Ik betrapte mezelf er op dat ik na 4 dagen werkelijk op alles en iedereen aan het zwaaien was, en altijd even vriendelijk geretourneerd.
Hotels, B&B’s, Jeugdherberg, waren prima, evenals het Schots eten. Persoonlijk ben ik qua eten van de Duitse Grundlichkeit, maar ik heb geen dag slecht en onvoldoende gegeten (al lijkt dat in bovenstaand verslag anders 😉 )
Voldeden de Highlands in het noorden niet helemaal aan de verwachtingen, de Nationaal Parken waar we doorheen zijn gereden overtroffen deze ruim. Prachtige natuur, mooie vergezichten, en verborgen juweeltjes. Ook de eilanden waren prachtig en de diverse veerboten steeds weer een bijzonder moment.
En dat brengt mij bij de belangrijkste conclusie van onze trip: Schotland ligt op slechts twee uurtjes rijden van thuis. Twee uurtjes snelweg naar IJmuiden, op de boot eten en slapen en de volgende morgen begint je motorvakantie! En heb je dan niet zo’n geweldig weer als wij hadden, dan ga je gewoon nog een keertje terug. Want Schotland blijft mooi!
Als laatste wil ik niet vergeten mijn reisgenoten te bedanken; we hebben een heerlijke week gehad.
GJ bedankt voor het “Pfenningmeister-schap” en de leuke verslagen waar het thuisfront dagelijks naar uit keek.
En PSL voor het voorrijden. Ik wilde graag een trip eens anders beleven en dat is me prima bevallen.
Wouter, we hebben je gemist maar halen het graag een keertje in samen…
Klik hier voor de foto’s van deze trip