De dag begon vroeg in Ulm. Al voor zevenen waren we wakker. En na een prima ontbijt en de gebruikelijke rituelen (fax, bijlage, addendum) reden we de Ulmse ochtendspits in. Deze was gelukkig van korte duur en er volgde 2 uurtjes autobaan. Genoeg om ons langs Memmingen, richting Lindau en uiteindelijk Bregenz te brengen. De grensovergangen volgde elkaar in rap tempo op, en na een stoere blik van een Zwitser reden we het land van onze Tour binnen.
Oppassen dus op het rechter handje want de boetes zijn hier aanmerkelijk hoger. Het weer was heerlijk (tussen 19 en 29 graden heb ik voorbij zien komen) en de wegen prima. De passen lijken lager en minder uitdagend, maar dat komt vooral omdat je al start vanaf een dal dat al hooggelegen is. De Fluelapas was onze eerste pas op deze tocht. En hoewel gezellig druk op de top besloten we verder te rijden voor onze lunch.
Aangekomen op de Albula pas werden de hongerige maagjes gestild en vervolgden we onze weg. Met name de Julier pas was erg mooi. En al dalend kregen we een prachtige blik op enkele bergmeren waar veelvuldig de watersport werd beoefend.
De Maloja pas was min of meer enkel een afdaling. En daarbij begon het ook nog te miezeren. Geen ramp maar niet prettig rijden en net genoeg om toch enigszins nat te worden.
De tankbeurt was voorzien in Italië (land 4 vandaag!) en toen ook de motoren weer “gevoederd” waren draaiden we weer noordwaarts, richting de Splügenpas. Deze staat voor morgen op de planning, maar het uitgekozen hotel ligt ergens halverwege de klim. Voor zover nu te oordelen; prima hotel!
De motoren mochten in de garage gestald worden, en na het (re-)organiseren van (natte) kleren en een lekkere douch was het tijd voor een goudgele versnapering en dit verslag. Bis morgen!
