Vandaag beloofde een hete dag te worden. Bij ons vertrek om 9.15 was het al 27 graden. Gelukkig begonnen we niet veel later aan de klim naar de Grand Saint Bernard, een pas die tevens de grens vormt tussen Italië en Zwitserland. door het missen van het laatste tankstation in Italië door ondergetekende, was ik veel eerder dan mijn reisgenoot op de top. In alle rust werd genoten van de machtige omgeving.
Eenmaal in de afdaling namen we een afslag naar “Verbier”, iets dat PSL aan onze reisagenda had toegevoegd. Was het in eerste instantie nog erg druk door de vele toeristen, het zaterdag-verkeer, en een Mountain-run die op deze dag was georganiseerd, eenmaal na het laatste bergdorpje bereikten we een klein, stijl weggetje dat ons naar de top van Croix de Coer bracht. Dit mag met recht een geheim-tip genoemd worden want het uitzicht boven op de top was adembenemend. Zie onderstaande foto’s waarbij we niet alleen oog hebben gehad voor de spitse punten.
Na de afdaling werd de innerlijke mens verzorgd met een typisch Zwitsers gerecht, Sushi. Toch smaakte het heerlijk. Inmiddels was de temperatuur wederom opgelopen tot boven de 30 graden. Onze koelvesten hielden het niet bij. Toen ook nog de omgeving minder uitdagend werd, was het tijd voor overleg, onder het genot van een koel frisdrankje. We besloten de route verder te laten voor wat ze was en boekten online een hotel, (enigszins) in de buurt. Hoewel het in niets uitstraalde dat het om een gezellig Zwitsers hotel handelde, was de kamer en ook het naastgelegen restaurant prima.
Onze Pelleboer bestudeerde de drukgebieden, voorspellingen, en regenradars, terwijl ondergetekende de routes aanpaste voor de volgende dag.
