Volgens de kenner was het een kwestie van rustig afwachten, laat ontbijten en dito vertrekken, zodat de regen voor ons was weggetrokken. En dus was het al 10 uur toen we op onze motoren stapte. PSL was zo overtuigd van zijn weertheorie dat hij het aandurfde om zonder geschikte (regen-)kleding weg te rijden. Helaas bleken de Zwitserse Alpentoppen zich niets aan te trekken van enige logica en dus gebeurde het dat we miezer en motregen langs de meren van Thun en Interlaken reden.
Tijdens een tankstop waarbij PSL klappertandend van kledij wisselde werd besloten het beoogde hotel in Ulrichen te bellen en te boeken. Vooraleer we daar zouden kunnen arriveren moest echter minimaal de Grimselpas gereden worden. In mist / laaghangende bewolking vervolgden we onze weg. Hielden gisteren onze koelvesten het niet bij, vandaag mocht bij 9 graden de handvatverwarming zijn werk doen! Eenmaal op de top was plots een waterig zonnetje te zien. en na 200 meter afdaling gereden te hebben was alles verdwenen en werd de lucht strakblauw.
We besloten om toch bij ons hotel te stoppen, voor de lunch. Bijkomend voordeel was dat we alvast konden inchecken. Maar omdat de weergoden ons goed gezind waren besloten we het passenrondje Nufenen-, Tremola- en Furkapas vandaag te rijden. Prachtige passen waarbij vooral de Tremola (dit is de oude/eerst Gotthardpas, gemaakt van kinderkopjes) indruk op ons maakte. De Furkapas wordt vooral gekenmerkt door het leegstaande doch nog immer iconisch Belvedere Hotel, waar de weg zich letterlijk omheen slingert.
Een bijzondere en memorabele dag werd ’s avonds afgesloten met een typische Zwitserse kaasfondue en enige biertjes. En terwijl de motoren veilig stonden opgeborgen in de garage zochten ook wij moe maar tevreden onze bedjes op.
